Epifaniczny tom 8 – rozdział 8 – str. 489
Oczyszczenie, poświęcenie i służba Lewitów Wieku Ewangelii
Prawo przekonuje tych o uczciwym sercu, że są słabi, upadli i winni; jako tacy, nie mogą podobać się Bogu, a więc są całkowicie niezdolni do usprawiedliwienia samych siebie (Rzym. 3:10-20; Gal. 2:16).
(10) To Prawo nie tylko obnaża grzechy ludzi: sprowadza też na nich Boskie potępienie, widoczne w różnych zarysach klątwy (Rzym. 4:15; Gal. 3:10). Jednocześnie przekonuje tych, którzy na nie reagują, że znajdują się pod Boskim potępieniem i doznają jego skutków (Rzym. 7:1-24). To wzbudza w ich sercu bojaźń przed Bogiem, ponieważ dostrzegają, że jest On z nich niezadowolony (Rzym. 1:18). Jednocześnie wzbudza w ich sercu smutek z powodu grzechu oraz nienawiść do grzechu, wraz ze szczerym pragnieniem uwolnienia się od jego potępienia i mocy (Rzym. 7:15-24; 2Kor. 7:9, 10). Pod wpływem takiej wiedzy, przekonania, smutku, nienawiści i pragnienia wyzwolenia Prawo to prowadzi też do przekonania o niezdolności człowieka do zasłużenia sobie na wyzwolenie spod potępienia prawa Zakonu (Rzym. 3:20; Gal. 2:16), a także do przekonania o braku siły do wybawienia siebie z mocy i panowania grzechu (Rzym. 7:14, 18, 23). Prowadzi to do całkowitej utraty przez niego nadziei, że o własnych siłach może wybawić się spod potępienia tego Prawa, a także wzbudza w nim najżarliwsze pragnienie dostąpienia wybawienia spod potępienia i mocy grzechu. Tutaj Prawo się kończy, ponieważ może ono jedynie pokazać człowiekowi jego zgubiony i beznadziejny stan oraz sprawić, by zapragnął jakiegoś Zbawiciela. Prawo nie może jednak dać mu tego Zbawiciela, gdyż nie jest to zadaniem Prawa, lecz Ewangelii (Gal. 3:24). Tak działała symboliczna brzytwa – obnażanie przez Prawo, które nie mogło uczynić nic ponadto.
(11) Przyjrzyjmy się teraz roli antytypicznego Mojżesza w używaniu tej antytypicznej brzytwy. Oczywiście nie używał On jej osobiście ani osobiście nie wręczał jej prospektywnym antytypicznym Lewitom. Używał do tego narzędzi – zarówno ożywionych, jak i nieożywionych, chociaż te drugie były przygotowywane