Epifaniczny tom 8 – rozdział 8 – str. 492
Oczyszczenie, poświęcenie i służba Lewitów Wieku Ewangelii
brzytwie i zobaczyć ją w jej szczegółach i zastosowaniach, tj. każdy musiał uważnie zbadać istotę, zasady, wymogi, obiecane nagrody i kary przewidziane przez Prawo. Co więcej, musiał wyciągnąć swą symboliczną rękę – przekonanie – i przyjąć tę brzytwę, co oznacza, że musiał uwierzyć w opis tego Prawa o nim, tj. przyjąć wiedzę o grzechu, jaką ono dawało, i w rezultacie zostać przekonanym, że jest grzesznikiem. Ponadto, wzięcie przez niego brzytwy oznaczało uznanie, że został słusznie potępiony przez obnażenie przez to Prawo i że przy pomocy żadnych ze swych zdolności nie jest w stanie uniknąć jego kar ani naprawić relacji z Bogiem. Wreszcie, wzięcie jej przez niego oznacza gotowość do przyjęcia jej dla celów golenia. To, że w symbolach Biblii włosy oznaczają władze jest oczywiste na przykładzie włosów Samsona oraz kobiecych włosów z Obj. 9:8 – władz kościołów. Grzechy są pewnego rodzaju władzami – wyrażonymi władzami grzeszników do posiadania prawa do gwałcenia sprawiedliwości. Lecz takie władze – grzechy – muszą być usunięte. Pokuta wprowadza człowieka w stan serca i umysłu, w którym nie pragnie on już posiadać ani używać takich władz. Skruszony grzesznik stosuje wobec siebie właśnie tę symboliczną brzytwę, obnażanie przez Prawo, jako środek odrzucania od siebie takich władz. Symboliczny akt golenia oznacza zatem, że grzesznik odłącza od siebie swoje grzechy, jako wcześniej posiadane i używane władze. Jednym z elementów pokuty jest bowiem odrzucenie zamiłowania do grzechu, nałogów i praktykowania grzechu, jako władz grzesznika. Widzimy więc, że zarówno antytypiczna woda oczyszczenia, jak i antytypiczna brzytwa, używana do golenia całego ciała grzesznika – każdego elementu serca i umysłu, w których znajdowały się grzechy jako władze – wspólnie prowadziły do pokuty, która składa się z: poznania dobra i zła w ogólności, a w szczególności własnego grzechu, przekonania o własnej grzeszności, uznania potępienia i własnej niezdolności do zbawienia siebie, nienawiści do grzechu, determinacji w odłączaniu od siebie grzechu, uczciwego i dostatecznie skutecznego