Epifaniczny tom 8 – rozdział 8 – str. 497
Oczyszczenie, poświęcenie i służba Lewitów Wieku Ewangelii
(18) Powyżej omówiliśmy antytyp 4 Moj. 8:5-7 na Wiek Ewangelii. Znaleźliśmy w nim niezwykły typiczny opis tego, w jaki sposób nasz Pan przez cały Wiek doprowadza grzeszników do pokuty, jako pierwszej części oczyszczania Lewitów Wieku Ewangelii, do którego musieli oni być wcześniej przygotowani przez pewne doświadczenia opatrznościowe i pouczające (w. 6). Zgodnie z wersetem 7 stwierdziliśmy, że do pokuty doprowadzają grzeszników trzy różne procesy: (1) stosowanie wobec nich typów i antytypów Starożytnych Godnych; (2) używanie Bożego Prawa w stosunku do ich grzechów i grzeszności; oraz (3) używanie wobec ich naturalnych dobrych cech oczyszczających części Bożego Słowa. Gdy te rzeczy są im podawane przez odpowiednie narzędzia i gdy oni poddają się wpływowi tych trzech rzeczy, następuje w nich pełna pokuta wobec Boga. Nie przychodzą nam na myśl żadne inne sposoby dające taki rezultat; te dwie rzeczy nie potrzebują też do osiągnięcia tego rezultatu jakiegokolwiek innego wzmocnienia. Tylko wyżej wspomniane trzy procesy są niezbędne do doprowadzenia do pełnej i prawdziwej pokuty w odpowiednio usposobionym sercu. Tego oczywiście powinniśmy się spodziewać, ponieważ wszechwiedzący Bóg, który polecił naszemu Panu Jezusowi to dzieło, z pewnością wie, przy pomocy czego takie dzieło mogło być dokonane. O Jego wszystkich dziełach, a więc i o tym, słusznie możemy powiedzieć: wszystko dobrze uczynił!
(19) Pokuta wystarcza jednak tylko do częściowego oczyszczenia. Nie może oczyścić od winy, potępienia grzechu. Może tego dokonać jedynie krew Chrystusa, jak trafnie wyraził to poeta w jednej z najpiękniejszych z naszych pieśni:
Ani moje łzy wylane,
Ani prace wykonane
Nie przyniosą pojednania;
Tyś nas zbawił, umarł za nas.
Ja nie wnoszę nic cennego,
Więc się chwytam krzyża Twego.