Epifaniczny tom 1 – rozdział 1 – str. 19

Istnienie Boga

umiłowanie i praktykowanie sprawiedliwości. Gdy przejawiają wiarę w Jezusa jako swego Zbawiciela, znajdują obiecany pokój z Bogiem. Gdy są posłuszni na drodze do poświęcenia, otrzymują obiecane spłodzenie z Ducha. Dowodem dla nich, że je otrzymali jest to, że znajdują się w posiadaniu nowych i powiększonych władz – duchowych władz zaszczepionych w ich sercu i umyśle, umożliwiających im rozumienie i ocenianie rzeczy duchowych oraz aspirowanie do nich jako głównego celu życia, do czego przed takim spłodzeniem nie byli zdolni. Stwierdzają, że każdy wierny wysiłek wzrostu w duchowej łasce, znajomości i owocach służby nagradzany jest takim wzrostem. Korzystając z przywileju modlitwy zgodnie z przewidzianymi przez Boga warunkami, w odpowiedziach jakie otrzymują na takie modlitwy, mają dowód Boskiego postępowania z nimi, co najbardziej ze wszystkiego satysfakcjonuje ich umysł i serce. Zgodnie z Jego obietnicą przekonują się, że wszystkimi rzeczami kieruje On dla ich dobra. Ich związek, społeczność i kontakt, jakiego stale doświadczają z Bogiem, stają się tak bliskie, że uczą się jedności z Nim. We wszystkich sprawach życia wyraźnie dostrzegają Jego działanie wobec nich. Relacja ta staje się tak bliska, że stale przepełnieni są poczuciem Jego obecności, łaski i pomocy. W ten sposób chodzą i rozmawiają z Bogiem oraz żyją w Nim. Dla nich jest On żywą rzeczywistością, równie realną, jak gdyby był widzialny. Dla nich Jego stałe postępowanie z nimi jest najbardziej przekonywującym i ostatecznym dowodem istnienia Boga oraz Jego głównych przymiotów – mądrości, mocy, sprawiedliwości i miłości. Nieszczęściem dla innych jest to, że tego nie doświadczają – nieszczęściem spowodowanym tym, że nie podjęli kroków niezbędnych do osiągnięcia tego. Lecz brak doświadczenia w tych rzeczach nie czyni tego przeżycia nierzeczywistym, o czym świadczyć mogą ci, którzy przeżywają niezbędną pokutę, wiarę i posłuszeństwo: dla nich świadectwo Ducha jest największym i decydującym dowodem istnienia Boga.

poprzednia stronanastępna strona