Epifaniczny tom 8 – rozdział 8 – str. 511
Oczyszczenie, poświęcenie i służba Lewitów Wieku Ewangelii
dobre pokarmy, jakie przez 4Moj. 8:9-26 Bóg stawia na naszym dobrze zastawionym stole. Cytowanie przez nas powyżej tak wielu wersetów ma na celu głębokie uświadomienie naszemu sercu i umysłowi wielkiego nacisku, jaki Biblia kładzie na prawdy związane z doprowadzaniem ludzi, którzy na nie reagują, do stanowiska Lewitów Wieku Ewangelii. Chociaż usprawiedliwienie z wiary nie jest – jak wielu błędnie sądzi – głównym celem Wieku Ewangelii, posiada ono zasadnicze znaczenie dla Boskiego dzieła Wieku Ewangelii. Stąd wielki nacisk, jaki Biblia w swych typicznych i nietypicznych naukach na ten temat kładzie na to usprawiedliwienie oraz na wszystkie związane z nim doktryny, szczególnie te poprzedzające stan usprawiedliwienia.
(33) W naturalny sposób spodziewalibyśmy się, że treść zapisana w wersecie 12 powinna następować w tym rozdziale bezpośrednio po rzeczach zapisanych w wersecie 8. Dla słusznych powodów sprawy opisane w wersetach 9-11 są jednak umieszczone przed tymi omówionymi w wersecie 12. Powody tego są następujące: Niektóre z rzeczy w wersetach 9-11 chronologicznie poprzedzają te przedstawione w wersecie 12, a niektóre z nich poprzedzają nawet to, co następuje w wersetach 7, 8. Gdyby zostały one przedstawione całkowicie w kolejności chronologicznej, zrozumienie antytypu nie byłoby takie łatwe, jak w przypadku rzeczywistej, podanej tam kolejności, która sprawia, że łatwiej jest odczytać tok antytypicznych myśli. Jedną z myśli podkreślonych w wersetach 9-11 jest rozgłos nadany postępowaniu z prospektywnymi Lewitami w typie i antytypie. Werset 9 pokazuje, że całe postępowanie z tymi, którzy mieli stać się Lewitami, którzy mieli być przygotowywani do służby Lewitów i niebawem wprowadzeni do tej służby – miało się odbywać publicznie. Gdy w swym pierwszym zdaniu werset 9 mówi, że Mojżesz powinien przyprowadzić Lewitów przed przybytek zgromadzenia, nakazuje on, by cała ceremonia z antytypicznymi Lewitami była dokonana publicznie, w obecności prawdziwego Kościoła, reprezentowanego w przybytku (1Kor. 3:16,17;