Epifaniczny tom 8 – rozdział 8 – str. 512
Oczyszczenie, poświęcenie i służba Lewitów Wieku Ewangelii
2Kor. 6:16; Obj. 11:1,2; 15:5; Żyd. 8:2; 9:11; Obj. 13:6; 21:3). Gdy drugie zdanie wersetu 9 stwierdza, że Mojżesz ma też zebrać całe zgromadzenie synów Izraela, jest to typem faktu, że rzeczy czynione wobec i dla antytypicznych Lewitów powinny być czynione publicznie, przed całym nominalnym ludem Bożym w antytypicznym Obozie. Bóg żądał więc, by typiczne i antytypiczne postępowanie z Lewitami cechował rozgłos.
(34) By uczynić to bardziej zrozumiałym, zauważamy, że zanim Lewici byli gotowi do służby, w typie i antytypie były czynione wobec nich trzy różne rzeczy. W odniesieniu do typu nie używamy tutaj słowa Lewita w znaczeniu świeckiego stanowiska potomków Lewiego niebędących kapłanami, zanim stali się oni świętym pokoleniem, lecz używamy go w znaczeniu stania się i pozostania przez nich tym świętym pokoleniem. By dokonać ich przeniesienia z pozycji świeckiego pokolenia do stanowiska sług przybytku, „moich świętych Lewitów”, musiały być dokonane wobec nich trzy szczególne czyny: (1) seria aktów opisanych w wersetach 6-8, 12; (2) ofiarowanie ich jako ofiary obracania, opisane w wersecie 11 [angielskie przekłady tego wersetu podają, że Aaron ofiarował Lewitów jako ofiarę obracania, czego nie widać w polskich tłumaczeniach – przypis tł.]; oraz (3) ofiarowanie ich Panu bezpośrednio przed Aaronem i jego synami, przedstawione w wersecie 13. Wszystkie te akty musiały być publiczne. Typ wyraźnie podkreśla rozgłos tych wszystkich trzech aktów. Każda z tych trzech typicznych operacji ma swój antytyp, który w każdym przypadku odbywa się publicznie. Co więcej, według typicznych nauk wersetu 9 te trzy rzeczy musiały odbywać się przed nowymi stworzeniami, reprezentowanymi w przybytku, oraz przed światem, tj. nominalnym duchowym Izraelem, pokazanym w całym zgromadzeniu Izraela. Oczywiście odbywało się to publicznie, przed tymi dwoma grupami, zarówno w kościołach rytualistycznych, jak i nierytualistycznych, których członkami był nie tylko nominalny lud Boży, lecz także