Epifaniczny tom 8 – rozdział 8 – str. 514
Oczyszczenie, poświęcenie i służba Lewitów Wieku Ewangelii
także inne metody, lecz powyżej wskazaliśmy na te główne, używane w obydwu rodzajach kościołów. W każdym przypadku występowało nauczanie w domu i każdy różnił się co do urzędowej metody stosowanej przez odnośne kościoły, przy czym w jednej grupie przeważało nauczanie katechezy, natomiast w drugiej – kazania. Kazania były zwykle prowadzone przez ewangelistów, głosicieli odnowy religijnej i pastorów. Takie nabożeństwa były szeroko nagłaśniane i zazwyczaj uczestniczyli w nich wszyscy członkowie kościoła. Wśród tych, którzy utrzymywali, że przez takie nabożeństwa zostali doprowadzeni do usprawiedliwienia, znajdowali się oczywiście i ci, którzy naprawdę pokutowali i wierzyli i którzy byli publicznie uważani za takich przez członków odnośnych zborów, będących i niebędących nowymi stworzeniami. Tak więc w obydwu rodzajach kościołów przed wszystkimi ich członkami nadawano rozgłos pokucie, wierze i usprawiedliwieniu tych, którzy rzeczywiście przeżywali takie doświadczenia. W ten sposób byli oni przyprowadzani zarówno przed antytypiczny Przybytek, jak i całe zgromadzenie antytypicznego Izraela. Jeśli ktoś był doprowadzany do usprawiedliwienia w sposób bardziej prywatny, zawsze wyznawał to publicznie przed swym lokalnym kościołem. Odkładamy podkreślenie rozgłosu pozostałych dwóch aktów pokazanych w wersetach 11, 13 do czasu omówienia ich w tych wersetach. Zauważamy tutaj jednak, że także i one miały bardzo publiczną oprawę – zarówno w typie, jak i antytypie.
(36) Werset 10 zwraca uwagę na dwie ważne kwestie. Pierwsza z nich dotyczy tego, że Mojżesz otrzymał polecenie przyprowadzenia, postawienia Lewitów przed Panem. Niektórzy używają wyrażenia „postawić kogoś przed Panem” w znaczeniu przyprowadzenia go do takiej obecności Boga, jaka jest w niebie, gdzie znajduje się Bóg, jakby do samego tronu Jehowy. Taki pogląd propagowała Strażnica w odniesieniu do Ijoba 1:6; 2:1, próbując udowodnić, że szatan pozostawał w niebie jako członek Dworu Jehowy aż do roku 1914, kiedy to