Epifaniczny tom 8 – rozdział 8 – str. 524
Oczyszczenie, poświęcenie i służba Lewitów Wieku Ewangelii
ewangelizację, homiletykę, katechetykę, hermeneutykę oraz poimenikę [homiletyka – sposób układania kazań; katechetyka – sposób nauczania katechizmu, religii; hermeneutyka – sposób interpretacji Biblii; poimenika – dział teologii zajmujący się obowiązkami duchowieństwa wobec wiernych – przypis tł.], wraz ze sposobnościami ćwiczenia się w stosowaniu wiedzy w praktyce jako ewangeliści, kaznodzieje, katecheci i pastorzy, szczególnie w czasie wakacji, przed przystąpieniem do służby. W krajach, w których nie było seminariów, np. na początku kolonialnego okresu w Ameryce, przyszli kaznodzieje studiowali pod kierunkiem jakiegoś kompetentnego pastora. Misjonarze często byli dodatkowo szkoleni w specjalnych szkołach misjonarskich, już po ukończeniu nauki w seminarium, a w innych przypadkach byli bezpośrednio z seminarium wysyłani na pole misyjne, a niekiedy ich nauka seminaryjna była ograniczona tylko do szkoły misyjnej. W przypadku pracowników szkół niedzielnych, świeckich kaznodziejów i ewangelistów ich przygotowanie stanowił własny wysiłek w szkole doświadczenia. Lokalne konferencje i synody, a także nauka indywidualna zwykle były szkołami, gdzie pastorzy byli kształceni na antytypicznych Gerszonitów Szimeitów, tj. tych doprowadzających innych do poświęcenia. W ten czy inny sposób antytypiczni Gerszonici przechodzili długotrwałe przygotowania. Ciągłość tego przygotowywania pokazana jest przez ofiarowanie Lewitów przez Aarona jako ofiary obracania przed Panem. Posyłanie ich do tej pracy i wspieranie ich w niej przez nominalny lud Boży pokazane jest w oddaniu Lewitów jako ofiary obracania dla Boga i kapłaństwa od synów Izraela.
(47) Antytypiczni Merarici także byli ofiarowani przez naszego Pana jako ofiara obracania od antytypicznego Izraela. Dla wydawców oznaczało to staranne przygotowanie biznesowe w ogólności, a w pracy wydawniczej w szczególności. Musieli się dużo nauczyć o sztuce drukowania oraz projektowania publikacji i dystrybucji Biblii oraz innych religijnych książek, a także czasopism i traktatów. Z reguły wymagało to przynajmniej długotrwałej