Epifaniczny tom 8 – rozdział 8 – str. 543
Oczyszczenie, poświęcenie i służba Lewitów Wieku Ewangelii
wyboru, powołania i mianowania zwykle należały wyłącznie do Jezusa, bez współpracy ludzkich pośredników, ponieważ praca Kehatytów była indywidualna, w odróżnieniu od pracy prowadzonej przez organizacje (Kehatyci transportowali sprzęty i naczynia przybytku na ramionach, nie na wozach).
(66) Ostatnim aktem poświęcenia Lewitów jest ofiarowanie ich przez Mojżesza jako ofiary obracania. Akt ten oddawał ich Bogu na stałą służbę, w której mieli podnosić i utrzymywać w tym stanie swe najlepsze zdolności i zalety. Jest to typem tego, jak nasz Pan oddawał Lewitów Wieku Ewangelii Bogu jako Jego własnych Lewitów, by stale Mu służyli, jak wskazuje na to ostatnie zdanie wersetu 14: „i będą moimi Lewici”. Lewici Wieku Ewangelii zostali więc poświęceni Bogu – nie po to, by tak jak Kapłani składać ofiary, lecz by służyć Bogu przez służbę prawdziwym Kapłanom oraz nominalnemu ludowi Bożemu. Ta czynność naszego Pana była dla nas niewidoczna i została dokonana na Lewitach przez naszego Pana bezpośrednio przed Bogiem. Dowiadywaliśmy się o tym nie za pomocą wzroku, lecz przez zrozumienie na ten temat Słowa Bożego oraz przez dostrzeganie późniejszych działań Lewitów, oznaczających takie poświęcenie. Typiczna ofiara obracania oznacza też, że tak długo, jak długo Lewici Wieku Ewangelii pozostawali takimi, w swych najwyższych i najlepszych zdolnościach i zaletach mieli być używani w służbie Pana. Oznacza to, że mieli w ten sposób służyć aż do ich śmierci – jako ludzi lub jako Lewitów, gdy przez poświęcenie ofiarowali się i tym samym byli awansowani do stanu kapłańskiego, co dotyczyło wszystkich Lewitów, którzy okazywali się pod każdym względem wierni i co sprawiało, że przestawali być Lewitami, w wyniku czego umierali jako Lewici. Obracanie ich oznacza, że nie powinni się cofać i że nie są poświęceni tylko na chwilę, po czym mogą mieć prawo porzucenia służby. Miała ona trwać aż do ich śmierci jako ludzi lub jako Lewitów, przez stanie się Kapłanami. Każdy Lewita Wieku Ewangelii, który powracał do Obozu przez odrzucenie