Epifaniczny tom 8 – rozdział 8 – str. 553
Oczyszczenie, poświęcenie i służba Lewitów Wieku Ewangelii
zarysów Jego dzieła jako Najwyższego Kapłana w stosunku do Podkapłanów i ludzi.
(76) Obecnie zastanowimy się nad tym, jak pomagali oni Podkapłanom, jako całkowicie im oddani. Gerszonici czynili to na kilka sposobów. Jak pamiętamy, Kościół otrzymał polecenie głoszenia pokuty i odpuszczania grzechów przez cały Wiek Ewangelii (Mar. 16:15,16; Łuk. 24:47; Jan 16:8-11; 20:22,23; Dz.Ap. 13:38; Izaj. 61:1,2). Było ono częścią jego szczególnej misji aż do Żniwa, kiedy to jego uwaga została zwrócona na żęcie, jako jego szczególne zadanie. Dlatego począwszy od dnia Pięćdziesiątnicy klasa Eliasza przez cały Wiek starała się przyprowadzać grzeszników do Boga (Mal. 4:6). Mając to na uwadze, jesteśmy przygotowani, by zrozumieć, w jaki sposób antytypiczni Gerszonici Libnici, których dziełem było doprowadzanie ludzi przez pokutę i wiarę do usprawiedliwienia, pomagali Kościołowi w zdobywaniu tych, którzy mogli stać się kandydatami do poświęcenia. W ten sposób pomagali oni bowiem wiernemu Kościołowi w pierwszej części dzieła wybierania z narodów ludu dla Jego imienia (Dz.Ap. 15:14). Pierwszym etapem tego zadania było oczywiście doprowadzanie ludzi do usprawiedliwienia, a drugim – do poświęcenia. W drugą część tego zadania musiał także angażować się wierny Kościół, jak możemy to zauważyć na podstawie wezwania św. Pawła w Rzym. 12:1. Gdy antytypiczni Gerszonici Szimeici wpływali na ludzi kierując ich do poświęcenia, naturalnie pomagali Kościołowi w zdobywaniu pewnych jednostek do wysokiego powołania. Wypełniając swe odpowiednie zadania, Libnici i Szimeici służyli zatem Podkapłanom.
(77) Kehatyci Wieku Ewangelii pomagali jednak Kościołowi bardziej niż Gerszonici i Merarici. Jest to pokazane w bliższym pokrewieństwie typicznych Kehatytów w stosunku do typicznych podkapłanów oraz w ich pracy noszenia sprzętów i naczyń, najświętszych rzeczy przybytku. Służąc jako antytypiczni Kehatyci, pomagali wszystkim Podkapłanom, a szczególnie tym