Epifaniczny tom 8 – rozdział 8 – str. 569
Oczyszczenie, poświęcenie i służba Lewitów Wieku Ewangelii
niedowiarków. Merarici Machlici przez swe prace redakcyjne, a antytypiczni Merarici Muszici przez swe prace wydawnicze, związane z książkami na temat wyżej wspomnianych kierunków służby antytypicznych Gerszonitów i Kehatytów, wspomagali oczywiście ten zakres dzieła pojednania dla Obozu Wieku Ewangelii.
(91) Cel dokonywania takiego pojednania jest w wersecie 19 wyrażony następująco: „by nie było plagi wśród synów Izraela, gdy synowie Izraela zbliżą się do świątyni”. W typie chodzi o literalną plagę lub nieszczęście i stwierdzenie to jest zgodne z warunkami przymierza Pana z Izraelem: by udzielać im błogosławieństw fizycznych i chronić ich przed fizycznym złem, jeśli będą posłuszni obowiązkom swojego przymierza, a sprowadzać na nich fizyczne zło i nie chronić ich przed nim, jeśli będą mu nieposłuszni. Lewici wiernie wykonujący swe zadania w odpowiednim dziele pojednania wobec Izraela byli pomocni w utrzymywaniu Izraelitów w stanie, w którym nie dotykały ich plagi, podczas gdy ich niewierność w wykonywaniu ich części takiego dzieła pojednania prowadziła do gwałcenia przez Izrael jego obowiązków przymierza, stawania się w większym lub mniejszym stopniu niezadowolonym z Boga i Jego sposobów postępowania, co następnie ściągało na niego różnego rodzaju literalne plagi. Dlatego czasy dobrobytu Izraela cechowała wierność Lewitów w ich dziele, co można w ogólny sposób zauważyć w czasie panowania Dawida, Salomona, Ezechiasza i Jehoszafata. Niewierność w tym dziele między innymi można dobrze zauważyć w wielkiej pladze, jaka spadła na Izrael w związku z buntem Koracha i jego grupy 250 lewickich przywódców, którym w tych dokonaniach z pewnością pomagali Lewici mniej wpływowi rangą.
(92) Przechodząc do antytypu, możemy zauważyć, że gdy Gerszonici Libnici i Szimeici Wieku Ewangelii wiernie głosili i pisali na temat pokuty, wiary, usprawiedliwienia i poświęcenia;