Epifaniczny tom 8 – rozdział 8 – str. 572
Oczyszczenie, poświęcenie i służba Lewitów Wieku Ewangelii
postaciach każdej z tych plag, dotykających Obóz jako nominalny lud Boży.
(94) Ostatnie zdanie wersetu 19, „gdy synowie Izraela zbliżą się do świątyni”, dotyczy brania udziału przez Izraelitów w służbie związanej z Panem, skupiającej się w przybytku. Podkreśla ono myśl, że znajdowali się oni w relacji przymierza z Bogiem, który oczekiwał od nich używania Jego świątyni w związku z ich przystępowaniem do służby Jemu jako Bogu ich przymierza. W antytypie zdanie to sugeruje myśl o Obozie w jego działaniach wobec Boga, Chrystusa, Biblii, grzechu, sprawiedliwości, pokuty i wiary, ponieważ to właśnie pod tymi względami nieusprawiedliwieni mają pewien niewielki związek z tymi osobami i sprawami. Gdy to czynili, dzięki wiernej służbie Lewitów Wieku Ewangelii otrzymywali pomoc w pozostawaniu zadowolonymi z Boga w wyżej opisanym znaczeniu; gdy Lewici ci byli niewierni w swych działaniach służebnych, antytypiczny Obóz był nawiedzany przez symboliczne plagi. Wersety 20-22 stwierdzają jedynie fakt wykonania poleceń Pana w odniesieniu do Lewitów z poprzednich części tego rozdziału. Ponieważ wyjaśniliśmy antytypy związane z samymi poleceniami, analizowanie ich obecnie byłoby niepotrzebnym powtarzaniem.
(95) Pozostała część tego rozdziału przedstawia czas ciężkiej służby Lewitów. Mieli rozpoczynać swoją ciężką część służby w wieku 25 lat (w.24), a zaprzestawać jej w wieku lat 50. Słowo przetłumaczone w wersetach 24, 25, 26 jako „służba” [w Biblii gdańskiej jako „urząd” w w. 24, 25 oraz jako „służba” w w. 26 – przypis tł.] oraz słowo przetłumaczone w wersecie 25 jako „służyć” odnoszą się do ciężkiej pracy związanej z przybytkiem. Chodzi tutaj o wykonywanie cięższych zarysów pracy Lewitów, takich jak noszenie ciężkich części przybytku itp. Chociaż Lewici powyżej 50. roku życia nie mieli brać udziału w tak ciężkiej służbie, mogli wykonywać lżejsze prace związane