Epifaniczny tom 8 – rozdział 7 – str. 385
Ofiary Książąt Wieku Ewangelii – dok.
miłość bezinteresowna, a także wiara, ponieważ dwoma zaletami, które pobudzają do poświęcenia, są wiara ufająca wtedy, kiedy nie może zrozumieć Boga, oraz bezinteresowna miłość do Boga. Dlatego baptyści są właściwie pokazani przez pokolenie po północnej stronie przybytku – typ miłości, czwartego Boskiego przymiotu. Właściwie są też pierwszą denominacją po północnej stronie antytypicznego Przybytku, ponieważ miłość ma kluczowe znaczenie dla poświęcenia, a poświęcenie jest podstawą dla wszelkiego przyszłego rozwoju miłości. Podobnie prezbiterianie są pierwszymi po wschodniej stronie antytypicznego Przybytku, ponieważ ich szafarska doktryna (śmierć Chrystusa za nas i przyswajanie jej przez nas wiarą, symbolizowane w Wieczerzy Pańskiej) jest – jako główna z nauk pokoleń po antytypicznej wschodniej stronie – mocą Bożą dla nas: „Chrystusem ukrzyżowanym … mocą Bożą” (1 Kor. 1:23,24). Także doktryna o urzędzie naszego Pana jako szczególnym Przedstawicielu Boga – w przedludzkim, ludzkim i poludzkim stanie – szafarska doktryna Kościoła grekokatolickiego, jest główną doktryną z tych, które składają się na tajemnicę, jako główny wyraz Boskiej mądrości, w ten sposób dając Kościołowi grekokatolickiemu pierwsze miejsce wśród denominacji po południowej stronie antytypicznego Przybytku. Wreszcie, doktryna usprawiedliwienia przez wiarę, szafarska doktryna Kościoła luterańskiego, jako główna wśród tych zajmujących antytypiczną zachodnią stronę Przybytku i objawiających Boską sprawiedliwość, daje Kościołowi luterańskiemu pierwsze miejsce wśród denominacji po zachodniej stronie antytypicznego Przybytku.
(6) Jasne zrozumienie szafarskiej doktryny baptystów od razu pozwoli nam zauważyć, dlaczego tak bardzo kładli oni nacisk na chrzest wyłącznie dorosłych i dlaczego w późniejszych latach zaczęli podkreślać zanurzenie jako właściwą formę chrztu w wodzie. Oczywiste jest, że niemowlę nie może przeżyć nawrócenia w baptystycznym znaczeniu tego słowa,