Epifaniczny tom 8 – rozdział 7 – str. 402
Ofiary Książąt Wieku Ewangelii – dok.
w stanie żadnego sformułować. W końcu ktoś z tłumu krzyknął: „No, bo oni udają, że są lepsi od innych ludzi; a poza tym, modlą się od rana do wieczora”. Sędzia zapytał, czy nie zrobili niczego innego. „Tak, panie sędzio – powiedział pewien starzec – oni nawrócili moją żonę; ona nie jest już taka, jak kiedyś. Zanim stała się jedną z nich, miała ostry język! A teraz jest cicha jak baranek”. „Odwieźcie ich, odwieźcie ich – powiedział sędzia – i niech nawrócą wszystkie stare jędze w mieście”!
(24) Księciem, który ofiarował z pokolenia Aszera, był Pagiel, syn Ochrana. Imię Pagiel znaczy interwencje Boże. Znaczenie to znalazło swój antytyp w fakcie, że Boska opatrzność była bardzo niezwykła w doświadczeniach i dziełach wodzów z utracjuszy koron antytypicznego Aszera, a także w doświadczeniach i dziełach samego antytypicznego pokolenia. Podawane są liczne historie o tych wodzach, ilustrujące ich znamienne wybawienia od niebezpieczeństwa, zaspokajanie ich po trzeb, umieszczanie ich w okolicznościach i warunkach, w których dokonali wiele dobra lub zapobiegli złu, które w przeciwnym razie uczyniłoby wiele spustoszenia. Świat nazwałby ich szczęściarzami, lecz pobożni metodyści wiedzieli, w jaki sposób przypisywać te interwencje szczególnej opiece Pana; uważali siebie za mających szczęście i z tego powodu byli szczęśliwi. Tak naprawdę posuwali się w tych sprawach do krańcowości, często uważając, że Bóg interweniował na ich korzyść w rzucaniu losów i kierowaniu ich wzroku na werset rozwiązujący jakąś trudność przez przypadkowe otworzenie Biblii we właściwym miejscu, gdy w ten sposób szukali interwencji Pana. Nauczyli się używać tych metod od brata, który zapoczątkował ruch Maluczkiego Stadka, później wypaczonego w Kościół metodystyczny, ponieważ uciekał się on niekiedy do takich rzeczy, starając się poznać wolę Pana. Imię Ochran znaczy kłopotliwy i wydaje się odnosić do omawianych obecnie wodzów z utracjuszy koron, ponieważ ich spontaniczna religijność, podkreślana w kontraście do obojętności sceptycznego,