Epifaniczny tom 8 – rozdział 7 – str. 427
Ofiary Książąt Wieku Ewangelii – dok.
chrześcijan były wszystkie cztery Ewangelie, ponieważ Jan napisał swoją pod koniec I wieku. Gdy przypomnimy sobie ich związek z antytypiczną Rachelą, wcale nie powinno dziwić nas, że to właśnie unitarianie usunęli pierwsze i podstawowe błędy kościoła nominalnego. Ich szafarska doktryna w logiczny sposób prowadziła do odrzucenia i obalenia tych trzech pierwszych – podstawowych – błędów kościoła nominalnego. Słusznie nazywamy je podstawowymi błędami kościoła nominalnego, ponieważ większość jego błędów doktrynalnych i wiele z jego błędów praktycznych z nich wynika lub jest przez nie podtrzymywana, tak jak wszystkie prawdziwe doktryny wypływają z okupu – piasty koła objawienia – i są przez niego podtrzymywane.
(50) Członkiem antytypicznego Jakuba, użytym przez Boga do rozpoczęcia ruchu Maluczkiego Stadka, wypaczonego przez wodzów z utracjuszy koron w Kościół unitarian, był Michał Serwet, który urodził się w miejscowości Tudela, w Hiszpanii, w roku 1511, a zmarł na stosie w Genewie w roku 1553. Bardzo niewiele wiadomo o jego wczesnych latach. Jego ojciec posłał go do Tuluzy na studia prawnicze, gdzie w roku 1528 rozpoczął badanie Biblii. Między rokiem 1525 a 1530 znalazł on protektora w osobie Juana de Quintany, franciszkańskiego zakonnika. Gdy w roku 1530 ten drugi awansował do stanowiska spowiednika Karola V, cesarza Niemiec i króla Hiszpanii, Serwet towarzyszył mu jako dworzanin. Był świadkiem koronacji Karola w Bolonii, we Włoszech, w lutym 1530; tego samego roku uczestniczył w zgromadzeniu ustawodawczym w Augsburgu, gdzie odczytano Wyznanie Augsburskie, i prawdopodobnie odwiedził Lutra w Coburgu, mieście położonym najbliżej cesarza, do którego Luter – jako osoba wyjęta spod prawa i ekskomunikowana – odważył się zbliżyć, doradzając protestanckim książętom i teologom w Augsburgu. Uwielbienie dla papieża, którego Serwet był świadkiem w Bolonii w roku 1530, dało początek jego antypapieskiej postawie. Rozstał się z Quintaną,