Epifaniczny tom 8 – rozdział 7 – str. 441
Ofiary Książąt Wieku Ewangelii – dok.
ich do rozpoczęcia ruchów Maluczkiego Stadka, a także – dwunastu głównych utracjuszy koron w dwunastu antytypicznych książętach. Tak jak w każdym z odnośnych ruchów nie działał tylko jeden brat z Maluczkiego Stadka, tak w każdym antytypicznym księciu było więcej utracjuszy koron. Wszyscy tacy bracia z Maluczkiego Stadka w każdym ruchu byli antytypicznym ołtarzem (w.84). Gdy wiernie służyli w danym ruchu i w czasie trwania tego ruchu, otrzymywali swe zupełne namaszczenie (w dniu jego namaszczenia). Dary poświęcenia w postaci dwunastu mis (w.84) przedstawiają dwanaście grup nauk, naprawiających złe postępowanie i sugerujących naprawę złego postępowania. Stanowią one ogromne ilości nauk naprawiających, obejmujące w sumie niemal każdy przejaw złego postępowania. Dary poświęcenia w postaci dwunastu czasz (w.84) przedstawiają dwanaście grup nauk, obalających wszelkie ataki na odnośne doktryny szafarskie, czego wynikiem było powstanie ogromnych ilości nauk obalających, obejmujących w sumie niemal każdy aspekt opozycji wobec odnośnej doktryny szafarskiej. Dary poświęcenia w postaci dwunastu łyżek (w.84) przedstawiają dwanaście grup nauk etycznych, budujących do poziomu sugerowanego przez odnośne doktryny szafarskie, składających się na ogromną ilość nauk etycznych, obejmujących niemal każdy zarys budowania charakteru.
(63) Werset 13 i równoległe wersety 4 Moj. 7 wskazują, że misy i czasze były srebrne, natomiast werset 14 i równoległe wersety tego rozdziału pokazują, że łyżki wszystkich książąt były złote. Jak od dawna wiemy, w symbolach biblijnych srebro reprezentuje prawdę, a złoto – to, co Boskie. W odniesieniu do mis i czasz chodzi więc o to, że naprawianie złych cech i postępowania oraz obalanie błędów, dokonywane poprzez nauki antytypicznych książąt w ich odnośnych poglądach, cechowała prawda. W odniesieniu do złotej łyżki chodzi o to, że nauki etyczne antytypicznych książąt były Boskie,