Epifaniczny tom 8 – rozdział 7 – str. 449
Ofiary Książąt Wieku Ewangelii – dok.
(71) Bardzo istotne jest pokazanie w typie tego, w jaki sposób Bóg mówił do Mojżesza. Czytamy, że głos mówił znad ubłagalni arki i spomiędzy cherubinów. Nasz Pastor właściwie uczył, że ubłagalnia jest typem sprawiedliwości. Jest to zupełnie oczywiste na podstawie faktu, że kropiono ją krwią dokonującą ubłagania, tzn. tym, co należało ubłagać, była sprawiedliwość. Było to konieczne dlatego, że to właśnie sprawiedliwość nie pozwalała grzesznikowi na kontynuowanie życia i tylko wtedy mogła pozwolić mu żyć, gdy dokonano dla niego ubłagania, co było zadaniem krwi na ubłagalni. Jest to także oczywiste na podstawie faktu, że nasz Pan w Swej ludzkiej doskonałości – sprawiedliwości – w Rzym. 3:25 nazwany jest ubłagalnią (nie „ubłaganiem”). Ponadto, Jego wierność, sprawiedliwość [jako człowieka] pokazana jest tutaj jako rzecz dokonująca pojednania – Jego doskonała sprawiedliwość czyni zadość sprawiedliwości. Jest ona także nazywana sprawiedliwością Bożą, ponieważ to Bóg ją zapewnił i ponieważ w zasadzie jest ona taka sama jak sprawiedliwość Boga. Wymienieni są też dwaj cherubini zacieniający ubłagalnię. Nasz Pastor właściwie zdefiniował ich jako moc i miłość Boga. Wskazuje na to symbolika ich oczu, zwróconych na kropioną krwią ubłagalnię, oraz rozciągniętych skrzydeł, ponieważ gdy (i tylko gdy) moc i miłość dostrzegą, że sprawiedliwość jest zadowolona z krwi, mogą polecieć i rzeczywiście lecą z wyzwoleniem dla tych, dla których dokonywane jest pojednanie. Wynika to także z nazwy – cherubini chwały, jaką nadaje im św. Paweł (Żyd. 9:5). Słowo chwała między innymi posiada w Biblii bardzo piękne znaczenie, które dotyczy doskonałości charakteru. Gdy mówimy o chwale Boga, nie powinniśmy rozumieć literalnego światła czy literalnej wspaniałości, lecz duchową wspaniałość Jego świętego charakteru (4Moj. 14:21; Psalm 96:3; Izaj. 40:5; 60:1; Rzym. 3:23; 1Kor. 11:7; Tyt. 2:13). Słowo chwała wielokrotnie używane jest w znaczeniu charakteru podobnego do Boskiego (Rzym. 2:7, 10; 5:2; 2Kor. 3:18; 1Piotra 1:7; 4:14). Uwagi te dowodzą, że wyrażenie cherubini chwały odnosi się do dwóch głównych