Epifaniczny tom 8 – rozdział 7 – str. 455
Ofiary Książąt Wieku Ewangelii – dok.
usuwającego z nas – w naszej funkcji wzajemnego oświecania się – grzech, błąd, samolubstwo i światowość, co czyni ucząc i dyscyplinując nas. Tak jak przycięte knoty dawały jaśniejsze i bardziej stabilne światło, tak i my tym jaśniej i mocniej nauczamy prawdy, im skuteczniej takie nauki i dyscyplinowanie są przyjmowane przez nas z rąk naszego Najwyższego Kapłana. Prowadzi to do lepszego wzajemnego oświecania się. Była to pierwsza czynność w porządkowaniu świecznika przez najwyższego kapłana.
(77) Drugą czynnością należącą do porządkowania świecznika i będącą wyłącznym obowiązkiem najwyższego kapłana było napełnianie go oliwą. Jak już dość szczegółowo pisaliśmy, oliwa reprezentuje w tym miejscu ducha zrozumienia prawdy (Mat. 25:3, 4, 8-10). Definicja ta oznacza dwie rzeczy: (1) prawdę oraz (2) jej właściwe zrozumienie. Nasz Najwyższy Kapłan udziela nam jednego i drugiego w naszej funkcji nauczania i rozumienia prawdy (1Kor. 1:30). Węgiel zawarty w oliwie reprezentuje prawdę, a cząsteczki oliwy zawierające ten węgiel przedstawiają ducha zrozumienia osoby przyjmującej tę prawdę. Palenie się węgla zawartego w oliwie sprawiało, że w świątnicy było emitowane światło. Wskazuje to, że tym, co sprawia, że prawda świeci i daje oświecenie jest służenie prawdą. W ten sposób nasz Pan nalewa tę antytypiczną oliwę (prawdę i jej zrozumienie) w nasze serce i umysł, a my – wzajemnie ucząc siebie tej prawdy – ukazujemy naszemu sercu i umysłowi światło, które daje im wgląd w duchowe rzeczy. Przy nieco innym wykorzystaniu tego ogólnego symbolu świecznika kilka odmiennych szczegółów jest pokazanych w Zach. 4:2,3,10-13, niepokazanych w ten sposób w 4Moj. 8:1-4. W obydwu fragmentach świecznik reprezentuje Kościół. W 4Moj. 8 nasz Pan jest przedstawiony przez Aarona, natomiast w Zach. 4 – przez czaszę, do której spływała oliwa, oraz przez dwie rurki łączące czaszę z drzewami