Epifaniczny tom 8 – rozdział 7 – str. 458
Ofiary Książąt Wieku Ewangelii – dok.
jest widok prawdy. Dostrzeżenie przez nie, że światło to pochodzi od świecznika jest typem faktu, iż uznaje ono otrzymywanie prawdy od swych braci.
(80) To, że najwyższy kapłan nie zapalał lamp stojąc przed nimi, reprezentuje fakt, że nie jesteśmy oświecani osobiście przez naszego Pana, bez udziału ludzkich narzędzi. Cień, jaki najwyższy kapłan rzucałby przed kapłana podchodzącego do świecznika, gdyby w czasie jego zapalania stał przed nim, jest typem faktu, że gdyby nasz Pan nauczał nas w sposób widzialny, bez udziału ludzkich narzędzi, wynikiem tego byłoby wprowadzanie nas w stan zamieszania, a nie oświecenie. Stanie przez najwyższego kapłana za świecznikiem, gdy w czasie jego obsługi między innymi go zapalał, przedstawia naszego Pana kryjącego się za Swymi rzecznikami, gdy uczy nas, daje nam światło – nie bezpośrednio, lecz poprzez innych. To, że w czasie podawania odnośnego światła jest On istotą duchową pokazane jest przez półcień, w którym najwyższy kapłan stał wobec podchodzącego kapłana, zajęty jakąś czynnością należącą do obsługi świecznika. Ponadto, miejsce to było zajmowane przez najwyższego kapłana po to, by pokazać fakt, że zapalanie lamp przychodzi od strony świątnicy najświętszej – nieba, co w ten sposób wskazywało na Boga jako ostateczne Źródło światła oświecającego Kapłanów. Typ ten z wielu punktów widzenia ukazuje nam zatem Aarona Wieku Ewangelii jako Dawcę prawdy.
(81) Jest jeszcze jeden typ najwyższego kapłana pokazujący naszego Najwyższego Kapłana jako Udzielającego Kościołowi Boskiej prawdy. Mamy tu na myśli działania najwyższego kapłana w celu uzyskania od Boga odpowiedzi na pytania Izraela poprzez Urim i Thummim. W Teraźniejszej Prawdzie wyjaśniliśmy, że Urim (światła) reprezentuje nauki Biblii, a Thummim (doskonałości) – cztery wielkie przymioty Boga: moc, mądrość, sprawiedliwość i miłość. Od czasu podania tego wyjaśnienia Pan udzielił nam nieco więcej oświecenia