Epifaniczny tom 8 – rozdział 7 – str. 459
Ofiary Książąt Wieku Ewangelii – dok.
– zarówno w odniesieniu do typu, jak i antytypu. Do tej pory pytaniem bez odpowiedzi pozostawało to, czym były typiczne Urim i Thummim. Oto wszystkie wersety, w których występuje wyrażenie Urim i Thummim: 2Moj. 28:30; 3Moj. 8:8; 4Moj. 27:21; 5Moj. 33:8; 1Sam. 28:6; Ezdr. 2:63; Neh. 7:65. Jak można zauważyć, napierśnik jest nazywany napierśnikiem, zanim umieszczono w nim 12 drogocennych kamieni, a nawet zrobiono w nim oprawy na kamienie (2Moj. 28:15-17). Nazywany był też w ten sposób, zanim dodano do niego Urim i Thummim (2Moj. 28:30). Jest powiedziane, że były one na sercu Aarona (2Moj. 28:30), tak jak na jego sercu znajdowały się drogocenne kamienie i wyryte na nich imiona pokoleń (2Moj. 28:29).Co więcej, jak wynika z naszych rozważań ofiar książąt Wieku Ewangelii, dwunastu szafarskim doktrynom towarzyszyły nauki etyczne, odpowiadające dwunastu kamieniom, na których wypisane były imiona dwunastu pokoleń, będące typem nauk i charakterystyk (2Moj. 28:21). Poprawne tłumaczenie stosownych fragmentów 2Moj. 28:30 oraz 3Moj. 8:8 jest następujące: „Do napierśnika sądu dasz Urim i Thummim [dasz mu urząd pełnienia swej funkcji]” oraz: „I dał do napierśnika Urim i Thummim [dał mu urząd pełnienia swej funkcji]”. Fakty te, połączone z antytypicznym znaczeniem Urim (nauki) i Thummim (przymioty) wydają się utożsamiać Urim i Thummim z tymi kamieniami w odniesieniu do ich świateł (Urim) oraz nich samych w ich pięknie (doskonałości – Thummim). Skłaniamy się więc do poglądu, że Urim to światła emanujące z tych drogocennych kamieni, gdy znalazły się one w świetle świątnicy najświętszej, a Thummim – drogocenne kamienie w ich pięknie, doskonale podkreślanym przez to samo światło. Być może odpowiedź tak była podawana przez światło padające w jednym kierunku, a odpowiedź nie – przez światło padające w innym kierunku: do góry lub na prawo w znaczeniu tak, do dołu lub w lewo w znaczeniu nie. Biblia milczy na ten temat.