Epifaniczny tom 8 – rozdział 6 – str. 315
Ofiary Książąt Wieku Ewangelii – cd.
ostatniego z ogólnych wyznań wiary Kościoła luterańskiego, głównie dzieła Chemnitza. Wydaje się, że w związku z tą działalnością stracił swą koronę. Jan Gerhard jest najzdolniejszym ze wszystkich luterańskich dogmatyków i prawdopodobnie najzdolniejszym dogmatykiem całego chrześcijaństwa. Chemnitz pisał przed Bellarminem, a Gerhard po nim. Gdy Gerhard skończył z argumentami Bellarmina, znalazły się one na śmietniku. Chociaż Chemnitz był płodnym pisarzem nie napisał tak wiele jak Gerhard, natomiast Calov pisał jeszcze więcej niż Gerhard. Wydaje się, że Calov nie mógł spokojnie wytrzymać roku bez napisania i wydania książki w formacie kwarto [format nieco większy od A4, ok. 25x35cm – przypis tł.] przynajmniej o tysiącu stronach – księgi wielkości niemal Pełnego słownika Webstera! W poprzednim akapicie wymieniliśmy także innych luterańskich wodzów z utracjuszy koron. Można by podać wielu innych, ponieważ powszechnie uważa się, że Kościół luterański jest Kościołem teologów. Ci wodzowie z utracjuszy koron przygotowali klasyki na temat usprawiedliwienia przez wiarę, ponieważ było ono ich ulubioną doktryną. Traktat Gerharda na ten temat w jego głównym dziele, Tematy teologiczne, zajmuje około 500 stron formatu kwarto, dość małą czcionką. Stosowanie i potwierdzanie przez niego tej doktryny oraz obalanie zarzutów jest nad wyraz gruntowne, ostateczne i pełne. Teologowie katoliccy, którzy usiłowali walczyć z tym dziełem, przekonali się, że próbują ugryźć coś twardszego niż diament.
(15) Ci wodzowie z utracjuszy koron ofiarowali przy tej doktrynie swą misę – naprawianie złych cech i postępowania. Wykazywali, że doktryna ta jest szczególnie przystosowana do usuwania pychy, ponieważ pokazuje, że upadły człowiek nie może zrobić niczego, by być godnym przyjęcia przez Boga. Dowodzili, że w oczywisty sposób naprawia ona usprawiedliwianie samego siebie, ponieważ pokazuje, że nasza cała sprawiedliwość to brudne szmaty. Gruntownie dowodzili, że naprawia pewność siebie, ponieważ wskazuje, że nie mamy