Epifaniczny tom 8 – rozdział 6 – str. 319
Ofiary Książąt Wieku Ewangelii – cd.
a więc przekracza zdolność kogoś niedoskonałego; że Bóg dał Zakon z innych powodów, a szczególnie po to, by człowiek mógł poznać grzech oraz swą niezdolność do zbawienia siebie (Rzym. 3:20; 7:7-13), by odczuł potrzebę Zbawiciela (Rzym. 7:15-24) oraz by zakon doprowadził go do Zbawiciela (Gal. 3:24). Gdy papiści zarzucali, że wiara, którą oni definiowali jako przekonanie, nie może usprawiedliwiać, antytypiczny Eliszama dowodził, że ich definicja wiary jest fałszywa, ponieważ w Biblii wiarą jest umysłowe ocenienie i poleganie serca (Żyd. 11:1), dowodząc, że według Boga taka wiara rzeczywiście usprawiedliwia (Rzym. 3:21-5:1). Gdy papiści zarzucali, że sprawiedliwość jednego nie może usprawiedliwiać innego, antytypiczny Eliszama dowodził, że jest to możliwe (Rzym. 3:25-28; 4:3-8,11,22-24; 10:4; 1Kor. 1:30; Filip. 3:9) i tak samo logiczne jak to, że grzech jednego może potępić innego (Rzym. 5:12-19; 1Kor. 15:21,22).
(18) Gdy papiści przekonywali, że Bóg nie pozwoliłby Kościołowi pobłądzić na temat usprawiedliwienia lub jakikolwiek inny temat, antytypiczny Eliszama odpowiadał, że Bóg nigdy nie obiecał zachować od błędu nawet prawdziwego Kościoła, a cóż dopiero Kościoła rzymskokatolickiego, lecz zapowiedział, że w wyniku manipulacji antychrysta Kościół rzymskokatolicki miał popaść w duże błędy (2Tes. 2:4-11; Obj.13:1-10; 17:3-6; 18:2-24; 19:2,3). Gdy papiści cytowali wersety mówiące o konieczności czynienia dobrych uczynków, jeśli ktoś chce uzyskać Królestwo, antytypiczny Eliszama odpowiadał, że należą one do uświęcenia, a nie usprawiedliwienia, co było prawdą, lecz nie wyjaśniało tych wersetów w harmonii z jego poglądem, że usprawiedliwienie uprawnia do niebiańskiego dziedzictwa niezależnie od dobrych uczynków, które według niego są wynikiem prawdziwej wiary usprawiedliwiającej, a jednocześnie jej dowodem. Chociaż odpowiedź ta broniła słuszności usprawiedliwienia przez wiarę, nie broniła ich poglądu, że usprawiedliwienie z wiary, które należy do człowieczeństwa, uprawnia do objęcia niebiańskiego dziedzictwa, sprawy