Epifaniczny tom 8 – rozdział 6 – str. 322
Ofiary Książąt Wieku Ewangelii – cd.
antytypicznego Przybytku – stronie sprawiedliwości. Doktryna o usprawiedliwieniu z wiary, bardziej skutecznie niż wszystkie inne nauki, jest bowiem zgodna z Boską sprawiedliwością, którą wyjaśnia i wysławia, oraz w niezwykły sposób objawia Jego cudowną mądrość i miłość. Cieszmy się, że wodzowie z utracjuszy koron Kościoła luterańskiego tak umiejętnie, wytrwale i skutecznie przedstawiali naprawę złego postępowania, obalanie błędu i wychowywanie w sprawiedliwości związane z piękną doktryną usprawiedliwienia przez wiarę.
(21) Następną grupą ofiar książąt, jaką mamy do rozważenia, są ofiary kongregacjonalnych wodzów z utracjuszy koron, pokazanych w typie przez Gamliela, syna Pedasura, księcia Manassesa. Jego urząd jest pokazany w jego imieniu oraz imieniu jego ojca. Słowo Gamliel znaczy zapłata Boga, co wskazuje na fakt, że rzecznik właściwego porządku w rządzeniu się zboru nie dostanie nagrody od klerykalistów, lecz od Boga, a jednocześnie jego nauki będą Boską zapłatą – duchową karą – dla klerykalistów. Słowo Pedasur znaczy wybawiciel jest skałą – silny, co wskazuje na siłę biblijnych argumentów używanych przez kongregacjonalnych wodzów z utracjuszy koron do wyzwolenia świętych z klerykalnej niewoli do Boskiego porządku w rządzeniu się zboru. Badając typ Jakuba spładzającego swych synów, zwróciliśmy uwagę na fakt, że ponieważ Manasses jest synem Józefa, a nie Jakuba, Kościół kongregacjonalny nie jest reprezentowany przez konkretnego syna Jakuba, lecz wchodzi w typ Judy, typ kościołów kalwinistycznych. Jest to właściwe, ponieważ z wyjątkiem sposobu rządzenia się zboru kongregacjonaliści w swych doktrynach i praktykach są na wskroś kalwinistyczni. Ponadto, ich zasada rządzenia się zboru została przyjęta przez baptystów, unitarian, Chrześcijan, adwentystów oraz przez spore części Kościoła luterańskiego, jak wykazaliśmy to powyżej. W obrazie przybytku Pan użył jednak Manassesa jako typu Kościoła kongregacjonalnego.