Epifaniczny tom 8 – rozdział 6 – str. 325
Ofiary Książąt Wieku Ewangelii – cd.
zgodnie z rozumieniem przez niego Jego woli. Czyni to każdy zbór panią własnych spraw, tak jak rozumie on wolę Pana. Czyni to każdy zbór panią własnych spraw, tak jak rozumie on wolę Pana. Czyni to Chrystusa monarchą każdego zboru w jego relacji do Niego, a każdy zbór czyni demokracją w odniesieniu do samego siebie i innych osób, zborów czy organizacji kościelnych. Zgodnie z powyższym Pan użył dwunastu Apostołów do wiązania i rozwiązywania dla wszystkich zborów oraz Kościoła powszechnego, a także do prowadzenia pracy wobec Kościoła powszechnego i pracy tegoż Kościoła. Onego Sługi użył do zinterpretowania wszystkich tak związanych i rozwiązanych spraw oraz do prowadzenia pracy Kościoła powszechnego i w stosunku do tegoż Kościoła. Czynili to oni w odpowiednich dla siebie Żniwach, jako antytypiczny Eleazar. Pan używa innych szczególnie upoważnionych sług do podawania pokarmu na czasie, lecz nie do prowadzenia pracy wobec Maluczkiego Stadka i pracy Maluczkiego Stadka, chociaż są oni używani przez Niego z odpowiednim upoważnieniem do pracy wobec usprawiedliwionych, Wielkiej Kompanii i Młodocianych Godnych.
(24) W dwóch powyższych akapitach podaliśmy krótki opis organizacji Kościoła – powszechnego i lokalnego. Wyjaśniliśmy też krótko ustrój, rząd w zborze, przewidziany przez Boga dla Kościoła powszechnego oraz dla zborów lokalnych. Czyniąc to, poruszyliśmy między innymi kwestie stanowiące szafarską doktrynę Kościoła kongregacjonalnego. Ta szafarska doktryna może być określona w następujący sposób: każdy zbór ludu Pana pod zwierzchnictwem Chrystusa jest panią swych własnych spraw, całkowicie niezależny od wszystkich innych osób, zborów i organizacji kościelnych, lecz uznaje swe więzi z innymi w Chrystusie dla chrześcijańskiej społeczności i użyteczności. Uważamy tę doktrynę za prawdę biblijną. Uznaje ona, że w pewnym sensie każdy zbór jest monarchią absolutną, a jej absolutnym Władcą jest Chrystus. W innym sensie (we wzajemnych relacjach swych członków jako grupy świętych) uznaje ona, że pod zwierzchnictwem Chrystusa jest on pełną demokracją,