Epifaniczny tom 8 – rozdział 6 – str. 326
Ofiary Książąt Wieku Ewangelii – cd.
kierującą swymi sprawami przez jednomyślność lub większość swych członków. Wszystkim stronom zewnętrznym – jednostkom, zborom lub połączeniu zborów czy przywódców – odmawia ona prawa i praktykowania dyktatury lub rządzenia w jego sprawach, chociaż chętnie widzi innych chrześcijan i zbory w chrześcijańskiej społeczności i jedności z nimi w Chrystusie, gotowa pomagać im w Panu. Doktryna ta zwięźle zawiera się w terminie kongregacjonalizm lub eklezjastycyzm, z których jedno jest pochodzenia łacińskiego, a drugie – greckiego.
(25) Doktrynę tę można udowodnić biblijnie. Niezaprzeczalnym faktem jest to, że zbory tworzone przez Apostołów kierowały swoimi własnymi sprawami, i to na polecenie Jezusa i Apostołów, którzy między innymi mieli obowiązek „zawiązania” dla zborów odpowiedniego rządu w zborze. Wykonując tę władzę związywania, Apostołowie doradzali i aprobowali wybieranie przez nich własnych urzędników: (1) diakonów – siedmiu diakonów (Dz.Ap. 6:1-6) oraz diakonów zborów do zbierania i dostarczania składek dla biednych świętych w Jerozolimie (2Kor. 8:19,23; cheirotoneo, tłumaczony w tym miejscu jako „wybrany, wyznaczony”, oznacza wybrany przez wyciągnięcie ręki); oraz (2) starszych (Dz.Ap. 14:23; tutaj cheirotoneo jest błędnie przetłumaczone w B.W. jako przez wkładanie rąk – przypis tł.). Za radą św. Pawła zbory decydowały o sprawach interesowych, tj. o pomocy dla biednych świętych oraz o wyznaczeniu osób do zajęcia się zbiórką i dostarczeniem pieniędzy (2Kor. 8:1-24). Tak więc zbory, przy aprobacie Apostołów, decydowały o swych sprawach interesowych. Zgodnie z poleceniem Chrystusa (Mat. 18:15-17) stosowanie dyscypliny także jest w rękach zboru. Przyjęte napomnienie św. Pawła dla Koryntian, by jednomyślnie wymierzyli karę bratu popełniającemu kazirodztwo (1Kor. 5:1-13) dowodzi, że zbór stosował kary. Późniejsze przyjęcie przez zbór tego brata przez głosowanie, gdy ten pokutował (2Kor. 2:5-10), dowodzi, że zbór decydował o tym, czy utrzymywać z kimś społeczność. Zbory wysyłały też misjonarzy (Dz.Ap. 13:1-3).