Epifaniczny tom 8 – rozdział 6 – str. 331
Ofiary Książąt Wieku Ewangelii – cd.
przez Pana za pośrednictwem głosów zboru, by służyli zborowi, a nie panowali nad nim. Przez większą część efeskiego okresu Kościoła gorąca miłość braci do Pana, prawdy i wzajemnie do siebie, wyrażająca się w szerokiej działalności misyjnej, wzajemnym budowaniu się i pomaganiu sobie w zaspokajaniu doczesnych potrzeb, a także wierny nadzór Apostołów, ograniczał ambicje rządnych władzy wodzów do skrytych zakamarków ich własnego serca. Apostołowie zapowiadali i ostrzegali przed wielką apostazją, np. św. Paweł w Dz.Ap. 20:28-31. Zaczęła ona być widoczna na zewnątrz dopiero po śmierci wszystkich Apostołów z wyjątkiem św. Jana. Św. Jan opisuje niektóre z pierwszych zewnętrznych aktów tej apostazji, w związku z próbami sięgania po władzę przez Diotrefesa [przybranego dziecka Jowisza – szatana (3Jana 9,10)]. W czasie pięciu przesiewań Żydowskiego Żniwa były oczywiście pewne próby sięgania po władzę przez przesiewaczy. Jako przesiewacze, zostali oni jednak oddzieleni od braci i nie są częścią zapowiadanej przez Apostołów wielkiej apostazji, o której św. Paweł powiedział, że nastąpi po jego odejściu, co przypuszczalnie miało miejsce w roku 66 lub 67, po zakończeniu się tych pięciu przesiewań.
(29) Przechodzimy teraz do opisu rozwoju apostazji w rządzeniu się zboru. Zbory apostolskie z reguły miały więcej niż jednego starszego, biskupa (nazwy te są w Biblii wymiennie używane na oznaczenie tych samych osób; Dz.Ap. 13:1; 14:23; 15:2,22; 20:17,28; Tyt. 1:5-7; widoczne jest to także na podstawie faktu, że biskupi i diakoni byli dwoma rodzajami sług zboru – Filip. 1:1; 1Tym. 3:1,10,12,13). Ci starsi, biskupi różnili się talentami, oddaniem i użytecznością (Rzym. 12:6-8), a więc także szacunkiem, którym byli obdarzani, oraz wpływem, jaki wywierali (1 Tym. 5:17). Jest to całkowicie zgodne z wolą Pana, ponieważ właśnie tak On to ustanowił – zarówno w odniesieniu do lokalnych starszych w lokalnym zborze, jak i powszechnych starszych w Kościele powszechnym. Ponadto, w czasie zebrań poświęconych rozpatrywaniu spraw zboru,