Epifaniczny tom 8 – rozdział 6 – str. 341
Ofiary Książąt Wieku Ewangelii – cd.
pod koniec V i na początku VI wieku, powszechnie był uznawany przez władze państwowe za głowę Kościoła. W roku 539, obok najwyższej władzy kościelnej, mógł zacząć sprawować, początkowo w niewielkim stopniu, a stopniowo coraz wyraźniej, także władzę świecką. W roku 799 posiadał taką polityczną siłę, że mógł rozpocząć fałszywe tysiącletnie panowanie. Ponieważ obydwie gałęzie jego władzy rosły, w Grzegorzu VII (1073-1085) mógł rościć sobie prawo do supremacji w państwie i Kościele; w Innocentym III (1198-1216) mógł urzeczywistnić supremację w państwie w całym chrześcijaństwie; a w Piusie IX (1870), przez tak zwaną radę ekumeniczną, mógł dyktować swą absolutną władzę w Kościele oraz nieomylność, jeśli przemawiał oficjalnie jako ogólnoświatowy nauczyciel Kościoła. W ten sposób apostazja na temat organizacji osiągnęła punkt kulminacyjny. Doznała też jednak bardzo upokarzającego upadku w zakresie władzy świeckiej, a przez reformację – najpierw poprzez jednostki, a następnie przez sekty – doświadczyła rzeczywistego ograniczenia, jeśli chodzi o powszechność władzy religijnej.
(39) W tej całej machinie zdobywania władzy i panowania nad Boskim dziedzictwem przewija się ironia kary, która jest częściową zapłatą za popełniane zło. Sięgający po władzę i panujący starsi zostali ukarani przez pojawienie się panującego nad nimi biskupa. Sięgający po władzę i panujący biskupi otrzymali chłostę przez pojawienie się metropolitów, arcybiskupów rządzących nimi despotycznie. Sięgający po władzę i panujący metropolici musieli zaakceptować patriarchów, a później kardynałów, którzy po raz pierwszy zostali utworzeni jako tacy w roku 1059 przez papieża Mikołaja II, aby ich deptali. Sięgający po władzę i panujący patriarchowie i kardynałowie musieli pochylić głowę przed obciążeniami ze strony papieży, którzy z kolei – jako głowa antychrysta, szczególnie od roku 1295 (kiedy pojawiła się prawdziwa świecka opozycja), od roku 1309 (kiedy pojawiła się prawdziwa opozycja religijna ze strony jednostek) oraz od roku 1522 (kiedy rozpoczęła się