Epifaniczny tom 8 – rozdział 5 – str. 226
Ofiary Książąt Wieku Ewangelii – cd.
wodzowie Maluczkiego Stadka rozpoczęli ruch, później wypaczony przez wodzów z utracjuszy koron w Kościół grekokatolicki. W Kościele grekokatolickim mamy więc przykład kładzenia głównego nacisku na fałszywe nauki, niepodane przez wodzów Maluczkiego Stadka, którzy inicjowali ruch zamieniony w Kościół grekokatolicki. To samo przewrotne zjawisko widoczne jest w Kościele prezbiteriańskim, gdzie główny nacisk kładziony jest na absolutną predestynację i potępienie ludzi, a nie na naukę o symbolice chleba i wina w Pamiątce; w Kościele Chrześcijan, gdzie zamiast jedności Kościoła, opartej wyłącznie na Biblii jako podstawie wiary, przede wszystkim podkreślane jest zanurzenie w wodzie dla przebaczenia grzechów; oraz w Kościele adwentystów, gdzie zamiast chronologii główną nauką jest widzialny powrót Chrystusa.
(2) Jaka jest więc nauka, którą wodzowie Maluczkiego Stadka podali jako iskrę ożywiającą ruch, który przez wodzów z utracjuszy koron został następnie wypaczony w Kościół grekokatolicki? Była nią doktryna o urzędzie Chrystusa przed, w czasie oraz po Jego dniach w ciele, jako szczególnego Przedstawiciela Boga. Członkiem Maluczkiego Stadka, który tą nauką dał główny impuls ruchowi, później wypaczonemu w Kościół grekokatolicki, był nie kto inny jak Apostoł Jan. Wszystkie jego pisma powstały w dziesiątej dekadzie I wieku – między rokiem 90 a 100. W urzędzie Chrystusa kładą one nacisk na istnienie Logosa oraz dzieło Chrystusa jako Przedstawiciela Boga w stworzeniu (Jan 1:1-3; 3:13; 6:62; 8:56-58; 16:28; 17:5; Obj. 3:14); podkreślają Jego karnację, by stać się Zbawicielem człowieka (Jan 1:14; 3:16; 1:17; 1Jana 4:2,3); kładą nacisk na Jego oddanie Siebie w urzędowym dziele przebłagania za człowieka (1Jana 2:2; 4:10); eksponują Jego służbę w celu wyzwolenia Kościoła obecnie i świata w przyszłości (1Jana 2:1; 3:2; Jan 17:21,23). Widzimy więc, że w tych i wielu innych wersetach Jan kładł nacisk na urzędowe dzieło naszego Pana przed, w czasie oraz po Jego dniach pobytu w ciele. Między