Epifaniczny tom 8 – rozdział 5 – str. 233
Ofiary Książąt Wieku Ewangelii – cd.
Pana, szczególnie jako Logosa. Jego pogląd na Chrystusa w dużym stopniu był podobny do poglądu współczesnych unitarian i chrystadelfian. W ten sam pokrętny sposób traktował wersety dotyczące przedludzkiej egzystencji i urzędu naszego Pana, tzn. uważał, że Logos istniał jako mądrość Boga tylko w Boskim umyśle, a potem narodził się z Marii. Nauczał więc, że Logos nie istniał jako osoba, co oczywiście niweczyło Jego urząd jako szczególnego Przedstawiciela Boga w stwarzaniu i objawianiu Starego Testamentu. Paweł z Samosaty był zdolnym dyskutantem i pomysłowym politykiem; obydwu tych zdolności używał do obrony przed członkami antytypicznego Elisura, którzy atakowali jego błąd. Przez wiele lat (263-272) toczono zaciekły spór. Odbyły się trzy duże synody, na których wyczerpująco debatowano nad tymi tematami, aż w końcu doszło do pełnego pokonania i usunięcia walecznego Pawła.
(10) Było jeszcze wiele innych ataków na urząd naszego Pana w jego trzech okresach sprawowania – zarówno przed, jak i po reformacji – lecz antytypiczny Elisur potrafił stawić im czoło i pokonać je wszystkie. Argumenty, po jakie sięgał, są często używane przez teologów z innych denominacji poza Kościołem grekokatolickim, lecz z bardzo niewielkimi dodatkami do tego, co antytypiczny Elisur ofiarował jako swą czaszę. Dla przykładu, gdy Serwet, który nauczał prawdy na temat jedności Boga, lecz błędu na temat Logosa, prezentował swe błędy przeciwko Kalwinowi, ten ostatni, nie mogąc sprostać jego argumentom na temat jedności Boga, skutecznie używał argumentów Elisura przeciwko błędom Serweta na temat Logosa, przy pomocy których oczywiście obalił je. Gdyby Serwet posiadał prawdę na ten temat oraz całą prawdę na temat Ducha Świętego, Kalwin zostałby beznadziejnie prześcignięty w swoim sporze z Serwetem, tak jak stało się to w jego sporze na temat jedności Boga i częściowo także na temat Ducha Świętego. Nawet w naszych czasach antytypiczny Elisur wciąż obala ataki na urząd Chrystusa jako szczególnego Przedstawiciela Boga przed,