Epifaniczny tom 8 – rozdział 3 – str. 110
Grzesznicy i Nazarejczycy Wieku Ewangelii
wyjaśniamy 4 Mojżeszową 1-14 oraz 26, a w innym tomie, z łaski Boga, być może wyjaśnimy antytypy na Wiek Ewangelii pozostałej części 4 Mojżeszowej. Jeśli przypadnie nam w udziale podać Kościołowi wyjaśnienie Objawienia, te antytypy okażą się bardzo pomocne jako przygotowanie Kościoła do lepszego zrozumienia tej Księgi.
(2) W 4Moj. 5:1-4 typicznie przedstawione są trzy klasy grzeszników Wieku Ewangelii, z którymi była zrywana społeczność. Są oni pokazani w trędowatych, cierpiących na wyciek nasienia i nieczystych z powodu kontaktu ze zmarłym. Trędowaci są typem nowych stworzeń, które straciły swe korony, lecz nie straciły życia – tych, którzy znajdą się przed tronem. To, że trędowaci są typem Wielkiej Kompanii w jej nieczystym stanie wyprowadzamy z typu Aarona (Maluczkiego Stadka) i Miriam (Wielkiej Kompanii) krytykujących Mojżesza (Jezusa) (4Moj. 12:1-16). Cierpiący na wyciek nasienia przedstawiają świadomych grzeszników, zwykle tych z klasy wtórej śmierci, ponieważ ich niemoc polegała na tym, że wychodziła z nich żywotność, życie: w ten sposób są antytypem tych, którzy tracą życie, choć w niektórych przypadkach nie przedstawiają oni członków klasy wtórej śmierci (3Moj. 15:2-15). Splamieni kontaktem ze zmarłym są typem tych usprawiedliwionych, którzy splamili się mniej lub bardziej poważnym grzechem. Gdy spojrzymy na nauki Nowego Testamentu, stwierdzimy, że nakazują nam one zrywać społeczność z nieczystymi członkami Wielkiej Kompanii (1Kor. 5:1-5,13), członkami klasy wtórej śmierci (2Tym. 3:5,8) oraz usprawiedliwionymi, którzy nie pokutując, oddają się poważnym grzechom (1Kor. 5:11; por. Rzym. 12:1). Zatem nie tylko symbole użyte w 4Moj. 5:1-4, lecz także bezpośrednie nauki Nowego Testamentu wskazują, że powinniśmy zrywać społeczność z nieczystymi członkami Wielkiej Kompanii, klasy wtórej śmierci oraz niepokutującymi grzesznikami wśród usprawiedliwionych. Zerwanie społeczności pokazane jest w wyrażeniu „usunęli z obozu” w wersetach 2, 3. W wersecie 3 Pan podaje