Epifaniczny tom 8 – rozdział 3 – str. 111
Grzesznicy i Nazarejczycy Wieku Ewangelii
powód tego usunięcia: „aby nie zanieczyszczali swojego obozu, gdzie Ja mieszkam pośród nich”. Obecność antytypów takich ludzi wśród prawdziwego lub nominalnego ludu Bożego Wieku Ewangelii daje im możliwość kalania przez swój nieczysty stan tych, którzy nie są tak skalani, i w ten sposób okrywania hańbą Boga, który mieszka wśród nich. Przez zerwanie społeczności Pan, który mieszka wśród Swego ludu, jest uwielbiony, a lud zabezpieczony przed skażeniem. Jeśli jednak tacy grzesznicy pozostaną wśród ludu Pana w pełnej społeczności, splugawią innych i okryją hańbą Boga. Okazanie posłuszeństwa temu poleceniu przez dzieci Izraela (w. 4) przedstawia fakt, że w czasie Wieku Ewangelii tacy grzesznicy byli usuwani ze społeczności zarówno przez prawdziwy, jak i nominalny lud Boży. Ze swej społeczności usuwał ich nie tylko prawdziwy Kościół, lecz czyniły to też wszystkie denominacje, które w swych kościelnych prawach mają przepisy regulujące takie przypadki. Widzimy więc wypełnienie się typu 4Moj. 5:1-4.
(3) Jeśli chodzi o Wiek Ewangelii, w wersetach 5-10 Pan pokazuje, jak grzesznicy powinni naprawiać wyrządzone zło. W typie polecono, by ludzie naprawiali popełnione zło przez jego wyznanie oraz zwrócenie równowartości z dodatkiem 20 procent skrzywdzonej osobie lub – jeśli ona już nie żyła – jej dziedzicowi, najbliższemu krewnemu (w.7). Jeśli i to było niemożliwe, rekompensata powinna być oddana Panu na ręce kapłana wraz z ofiarą za występki (w. 8). Na Wiek Ewangelii naprawianie zła pokrzywdzonej stronie oznacza, że grzesznik powinien zawsze wyznać to zło Panu, a zazwyczaj także skrzywdzonej stronie. Nie powinien jednak tego czynić, jeśli takie wyznanie mogłoby zaszkodzić pokrzywdzonej stronie lub nie przynieść jej korzyści. Dodatkowo, powinien naprawić to zło na miarę swych możliwości. Twierdzimy, że wyznanie zła zazwyczaj powinno być uczynione przed skrzywdzoną stroną. Są jednak przypadki, gdy z takiego wyznania może wyniknąć tylko zło, np. gdy mąż lub żona okazali się niewierni, wiedza o tym może jedynie zaszkodzić stronie niewinnej; uważamy zatem,