Epifaniczny tom 8 – rozdział 4 – str. 174
Ofiary Książąt Wieku Ewangelii
potwierdzają to samo. Jak zostanie wykazane w tym rozdziale, wypełniły się nie tylko antytypy Wieku Ewangelii tego rozdziału, lecz także część ich zastosowań na Epifanię. Zatem obraz przybytku potwierdza się jako prawidłowy dzięki całkowitemu wypełnieniu się jednego zastosowania i częściowemu wypełnieniu się drugiego. Ale to właśnie ten fakt podkreśla znaczenie drugiego pytania, ponieważ na pierwszy rzut oka jego zastosowanie na Epifanię wydaje się przeczyć możliwości odniesienia tych słów do Wieku Ewangelii, z uwagi na wyrażenie „w pełni wystawił przybytek”.
(7) Korzystne będzie, jeśli w tym miejscu przypomnimy sobie przysłowie, że „kto dobrze rozróżnia, ten dobrze uczy” – dobrze rozbiera Słowo prawdy (2Tym. 2:15).Następujące rozróżnienie wyjaśni tę sprawę: (1) w dniu Pięćdziesiątnicy cały Kościół Wieku Ewangelii był wystawiony tymczasowo i reprezentatywnie; (2) do 16 września 1914 cały Kościół został wystawiony tymczasowo i indywidualnie; (3) do Tysiąclecia cały Kościół zostanie wystawiony niezmiennie i indywidualnie. Kilka wyjaśnień pomoże naświetlić te myśli. Pod terminem tymczasowo rozumiemy próbnie. W dniu Pięćdziesiątnicy Kościół oczywiście został wystawiony próbnie. Nie było wtedy pewne, czy ci, którzy stali się wówczas częścią Kościoła, w nim pozostaną. Dlatego Kościół był wystawiony w nich tymczasowo. Ta sama zasada dotyczy Kościoła od 16 września 1914, kiedy Epifania po raz pierwszy zaczęła zachodzić na Paruzję: ci, wówczas przyjęci do zarodkowego Kościoła, oraz ci, już się w nim znajdujący, byli na próbie – byli częścią Kościoła tylko tymczasowo, nie niezmiennie. Kościół był wystawiony w dniu Pięćdziesiątnicy nie tylko tymczasowo, lecz także reprezentatywnie, tj. bracia w górnym pokoju, przez spłodzenie z Ducha, stali się Kościołem nie tylko tymczasowo, lecz i reprezentatywnie, ponieważ z Boskiego punktu widzenia w tamtym czasie reprezentowali cały Kościół. To właśnie z tego