Epifaniczny tom 8 – rozdział 4 – str. 176
Ofiary Książąt Wieku Ewangelii
jednostki po tej stronie zasłony, dodane do tych poza zasłoną, całkowicie wypełniły wybraną liczbę, właściwe jest mówić o całym Kościele jako o wystawionym indywidualnie do czasu Epifanii. Gdy cały Kościół znajdzie się poza zasłoną, będzie on oczywiście wystawiony niezmiennie i indywidualnie.
(9) Z punktu widzenia dokonanych powyżej trzech rozróżnień dostrzegamy więc stosowność zastosowania w antytypie wyrażenia „w dniu, w którym Mojżesz w pełni wystawił przybytek”, między innymi do Wieku, Dnia Ewangelii. Stosując to stwierdzenie do jego antytypu na Wiek Ewangelii, rozumiemy je następująco: jako antytypiczny Przybytek, Kościół został w pełni wystawiony tymczasowo i reprezentatywnie w dniu Pięćdziesiątnicy, pierwszej części Wieku, Dnia Ewangelii, przez Chrystusa jako Wykonawcę Jehowy, antytypicznego Mojżesza. W czasie tego Dnia i jakiś czas po jego początku, który miał miejsce w Jordanie i po raz pierwszy zakończył się 16 września 1914, na początku swego zachodzenia na Epifanię, została złożona ofiara przez te nowe stworzenia, które straciły korony i stały się sekciarskimi wodzami. Kościół, w ten sposób wystawiony tymczasowo i reprezentatywnie, został namaszczony i poświęcony zarówno sam w sobie, jako miejsce Boskiego mieszkania, objawiania się i błogosławienia [przybytek], jak i w jego różnych zastosowaniach [sprzętach] oraz w jego naukach [naczyniach], zanim antytypiczni książęta przynieśli swe ofiary. Namaszczenie tymczasowego i reprezentatywnego Kościoła jako antytypicznej Świątyni oznacza rozwinięcie w zaletach i zdolnościach Ducha Świętego tych braci, którzy w dniu Pięćdziesiątnicy stali się tymczasowym i reprezentatywnym Kościołem, do misji Kościoła jako miejsca Boskiego mieszkania, objawiania się i błogosławienia w Duchu (Iz. 11:2,3; Efez. 2:21,22). Poświęcenie go jako takiego oznacza oddzielenie go od samolubstwa i światowości, szczególnie od tych ich form, jakie były widoczne w judaizmie i pogaństwie, do celów miejsca Boskiego mieszkania, objawiania się i błogosławienia. Sprzęty z wersetu 1 wydają się szczególnie odnosić do wyposażenia