Epifaniczny tom 8 – rozdział 4 – str. 183
Ofiary Książąt Wieku Ewangelii
do poświęcenia – dziele antytypicznych Gerszonitów Szimeitów. Antytypiczni Gerszonici potrzebują więc drugiego antytypicznego wozu – towarzystw duszpasterskich, klerykalnych: duszpasterskich konferencji, synodów, zgromadzeń itp., wspierających ich duszpasterskie i zborowe wysiłki, przy pomocy których starali się prowadzić usprawiedliwionych do poświęcenia. Odnośnymi antytypicznymi wołami były konstytucje (lub statuty, jeśli towarzystwa te posiadały osobowość prawną), a także regulaminy tych towarzystw. Bez pomocy tych dwóch antytypicznych wozów te dwie grupy antytypicznych Gerszonitów nie mogłyby wykonać pracy przewidzianej dla nich przez Boga.
(18) Antytypiczni Merarici Machlici zajmowali się pracą wydawniczą, natomiast antytypiczni Merarici Musziego – redagowaniem: (1) Biblii, (2) traktatów, (3) chrześcijańskich książek oraz (4) czasopism. Widzieliśmy to szczegółowo w roz. II. Wykonywali więc dla antytypicznego Przybytku poczwórną pracę. Ta poczwórna działalność sugeruje nam antytyp czterech wozów przekazanych Meraritom. Towarzystwa Biblijne były niezbędne do wydawania milionów Biblii potrzebnych w pracy Pańskiej. Towarzystwa traktatowe były potrzebne do drukowania miliardów traktatów potrzebnych dla dzieła Pana. Towarzystwa wydające książki były potrzebne do wydawania milionów książek potrzebnych w pracy Pańskiej. Towarzystwa wydające czasopisma były potrzebne do wydawania milionów czasopism i gazet potrzebnych dla dzieła Pana. Konstytucje (lub statuty, jeśli osobowość prawna była wymagana) oraz regulaminy dla każdego z tych czterech antytypicznych wozów są antytypami ośmiu wołów przekazanych Meraritom. Każda para tych antytypicznych wołów była dostosowana do potrzeb konkretnego symbolicznego wozu.
(19)Rozumiemy, że na Wiek Ewangelii Itamar [wyspa lub kraina palm, tj. ten, który ma do czynienia z klasą (Wielkiej Kompanii) noszącą palmy (Obj. 7:9)] jest typem gwiazd pięciu