Epifaniczny tom 8 – rozdział 4 – str. 193
Ofiary Książąt Wieku Ewangelii
Zwingliego na temat celu Wieczerzy Pańskiej, jako jedynie symbolu i przypomnienia, „bluźnierczym poglądem”. Z wypaczeniem Kalwina zgadzali się pozostali wodzowie z utracjuszy koron, tacy jak Bullinger, Beza, Knox itp. To właśnie z powodu takich doktrynalnych wypaczeń w typie nie składano kielichów – symbolu prawd doktrynalnych. Pismo Święte często jest więc wymowne w swym milczeniu, tak jak zawsze jest wymowne wtedy, gdy wypowiada się w jakiejś kwestii. Później nastąpiła reakcja, która w Kościele prezbiteriańskim doprowadziła do powszechnego przyjęcia poglądu Zwingliego na temat celu Wieczerzy Pańskiej, w przeciwieństwie do poglądu Kalwina.
(30) Pamiętając, że naczynia były ofiarowane przez książąt dla złotego ołtarza i że miało to przedstawiać służbę wykonywaną przez wodzów z utracjuszy koron na rzecz wiernych ofiarników, a także pamiętając, że misy reprezentują nauki naprawiające, czasze – nauki obalające, a łyżki – nauki etyczne, z łatwością zrozumiemy, że przyniesienie tych trzech naczyń przez Nachszona dla ołtarza jest typem służby, jaką kalwińscy teologowie z utracjuszy koron wykonywali na korzyść sług Maluczkiego Stadka, biblijnie broniąc poglądu, że chleb i wino oraz ich jedzenie i picie jest symboliczne. Zauważmy najpierw, jak wyglądało to w przypadku antytypicznej misy, którą, jak stwierdziliśmy powyżej, są nauki naprawiające, tj. dotyczące niewłaściwego postępowania. Zwingli oraz inni uczyli, że spożywanie chleba i wina symbolizuje wiarę przyswajającą sobie sprawiedliwość Chrystusa, a także wzajemną społeczność chrześcijan, chociaż nie rozumieli oni, że społecznością tą był współudział w ofierze za grzech. Przynosząc antytypiczną misę, kalwińscy teologowie z utracjuszy koron musieli wykazać, że (1) taka doktryna oznacza odrzucenie grzechu, błędu, samolubstwa i światowości w ich wszystkich formach, ponieważ symbolizowanie takich rzeczy oznacza wrogość serca wobec grzechu, błędu, samolubstwa i światowości u uczestniczących; (2) że to symboliczne rozumienie Wieczerzy