Epifaniczny tom 8 – rozdział 4 – str. 206
Ofiary Książąt Wieku Ewangelii
znaczenie jest takie samo we wszystkich dwunastu przypadkach. Ma więc tutaj takie samo znaczenie jak w przypadku Nachszona, co wyjaśniliśmy powyżej, dokąd odsyłamy czytelnika po szczegóły. Z tego samego powodu nie będziemy omawiać złota i srebra jako metali w trzech naczyniach przyniesionych przez Netanaela ani ich wagi, ofiary całopalnej, ofiary za grzech czy ofiary spokojnej – jako takich ani też w różnych zwierzętach, z których się one składały. Do wyjaśnienia tych kwestii, bez potrzeby powtarzania ich tutaj, wystarczy dostosować do ofiar Netanaela uwagi podane na temat ofiar Nachszona.
(46) Aby lepiej docenić ofiarę Eliaba, przypomnijmy sobie, że jest on typem adwentystycznych wodzów z utracjuszy koron. Pokolenie Zebulona (mieszkanie) jest bowiem typem adwentystów powtórnego przyjścia lub adwentystów, jak są oni nazywani w skrócie. Są oni antytypicznym Zebulonem (mieszkaniem), ponieważ, jak wiadomo, w adwentyzmie antytypiczny Eliasz i Elizeusz stali się oczyszczoną świątnicą, oddzieloną od wielkiego Babilonu. Oczekiwano, że wierni nauczyciele, jako antytypiczny Jakub (1Moj. 30:19,20), znajdą trwałe mieszkanie u adwentystów, gdyż w adwentyzmie stali się oni świątnicą, odtąd oddzieloną od Babilonu. Eliab znaczy Bóg jest ojcem – dawcą życia, a Chelon znaczy silny. W ten sposób imię będącego ich typem księcia wskazuje na ich wodzów z utracjuszy koron jako na orędowników Boga jako dawcy życia, który objawi Swoją siłę w związku z drugim adwentem Chrystusa, kiedy to wierzący otrzymają życie za pośrednictwem Boskiej mocy. Adwentyzm jako sekta podkreśla więc moc Boga w zmartwychwstaniu, tak jak kalwinizm czyni to poprzez swe hasło rozpoznawcze – zwierzchnictwo Boga – w wyborze, a campbellizm akcentuje ją w Biblii jako moc Boga, jednoczącą Jego lud ku zbawieniu. Widzimy zatem, że te trzy pokolenia na wschód od przybytku są typem trzech denominacji, które w swoich wyznaniach wiary szczególnie podkreślają moc, jako przymiot Boga.