Epifaniczny tom 8 – rozdział 4 – str. 208
Ofiary Książąt Wieku Ewangelii
misę, czaszę i łyżkę, z ich zawartością i towarzyszącą ofiarą za grzech, śniedną oraz spokojną? Adwentystyczni wodzowie z utracjuszy koron w różny sposób podkreślają niektóre doktryny. Większość z nich podkreśla śmiertelność człowieka, nieświadomość umarłych oraz zniszczenie złych. Nie mogą być to doktryny, w związku z którymi antytypiczny Eliab ofiarował antytypiczną misę, czaszę i łyżkę, ponieważ br. Miller – członek antytypicznego Jakuba, który rozpoczął ruch, zamieniony w sektę przez adwentystycznych wodzów z utracjuszy koron – nie wierzył w nie, a więc nie mógł ich użyć do zapoczątkowania ruchu adwentu. Przedtysiącletnie przyjście Chrystusa też nie może być tą doktryną, ponieważ kilka wieków przed Millerem była ona obiektem wiary baptystów. Nie była nią również nauka adwentyzmu dnia siódmego, którą większość adwentystów obecnie akceptuje, ponieważ ani br. Miller, ani jego uczniowie do 1846 r. nigdy jej nie nauczali. Z trzech rzeczy, które szczególnie podkreślał, jest tylko jedna, której nie akcentował żaden wcześniejszy ruch, a na którą adwentystyczni wodzowie z utracjuszy koron kładli szczególny nacisk – chronologia proroctw. Tak więc chronologia proroctw jest tym, za pośrednictwem czego br. Miller rozpoczął swój ruch – Jakub spłodził Zebulona, co niezaprzeczalnie potwierdzają fakty. Czas proroczy był tym, co szczególnie podkreślał, co przyciągnęło wielu do jego ruchu i stało się głównym obiektem ataków jego przeciwników. W ten sposób fakty pokazują, co było biblijną nauką powierzoną adwentystom jako ich szczególną szafarską doktrynę, w związku z którą antytypiczny Eliab ofiarował antytypiczną misę, czaszę i łyżkę – czas proroczy.
(49) Błędna chronologia, szeroko rozpowszechniona w czasach Millera, skłoniła go do liczenia 490 i 2300 dni od daty misji Ezdrasza, podawanej w tej błędnej chronologii na rok 457 p.n.e. Z tego powodu wyznaczył ich koniec na 1843 r. Data ta (1843) skłoniła go najpierw do obliczania 1260 i 1290 dni od 538 r. n.e., a począwszy od marca 1844 r. liczył od 539 r. n.e., co było