Epifaniczny tom 8 – rozdział 4 – str. 209
Ofiary Książąt Wieku Ewangelii
poprawne. Jednak próbując zakończyć te okresy w roku 1843 (potem w 1844), rozpoczynał 1335 dni 30 lat wcześniej. Pan dozwolił, by ogólnie mówiąc rozumował mniej więcej poprawnie w swoich okresach czasowych, z wyjątkiem 1335 dni, które w tamtym czasie nie miały być zrozumiane bardziej dokładnie. Zamiast potępiać go za nieprecyzyjność, mamy wszelkie podstawy do tego, by podziwiać ogólną prawidłowość jego poglądów chronologicznych. Bez wątpienia Bóg używał i uznawał go jako naczynie do podawania prawdy na czasie w tamtym okresie, a jego widoczna pokora w obliczu pomyłki i niesłabnąca gorliwość w ogłaszaniu po roku 1844 bliskości powrotu Pana ukazują go jako prawdziwego członka antytypicznego Jakuba i Eliasza. Fakt, że nie dostrzegał on wyraźnie wszystkich szczegółów doktryny, której użył do rozpoczęcia ruchu, później wypaczonego w adwentyzm, nie świadczy przeciwko niemu, tak jak nie czynią tego podobne fakty, że wszyscy inni bracia antytypicznego Jakuba, niebędący Apostołami, jako założyciele ruchów Maluczkiego Stadka, później wypaczanych w denominacje, nie dostrzegali wszystkich szczegółów odpowiednich doktryn, których używali do zapoczątkowania swoich odnośnych ruchów. Luter na przykład nie dostrzegał różnicy między usprawiedliwieniem tymczasowym a ożywionym; Zwingli nie rozumiał, że chleb i wino reprezentują także prawa życiowe i prawo do życia Kościoła itd. Z pewnością ścieżka sprawiedliwych jest jak świecące światło, które coraz bardziej świeci, aż do dnia doskonałego.
(50) Gdy już przekonaliśmy się, jaką doktrynę Bóg powierzył adwentystom jako ich szczególną szafarską naukę – czas proroczy związany z drugim adwentem, przyjrzyjmy się nieco bliżej księciu antytypicznego Zebulona i jego ofiarom. Adwentyzm podzielił się na około pół tuzina sekt, z których wszystkie mniej lub bardziej stanowczo trzymają się chronologicznych poglądów br. Millera, chociaż z konieczności przyznają, że popełnił on błąd. Ponadto, bracia z Maluczkiego Stadka, wahając się co do roku 1843 i 1844, około 1859 r. przepowiedzieli