Epifaniczny tom 8 – rozdział 3 – str. 117
Grzesznicy i Nazarejczycy Wieku Ewangelii
ogarniający męża jest typem żarliwego pragnienia naszego Pana, by Jego wybranka była symbolicznie czysta oraz tego, że nie będzie z niej zadowolony, jeśli nie zażąda i nie otrzyma potwierdzenia takiej czystości (w. 14).
(9) Przyprowadzenie żony przez męża do kapłana (w. 15) przedstawia naszego Pana jako przyszłego Oblubieńca przyprowadzającego do Siebie jako Najwyższego Kapłana kościoły denominacyjne i Kościół prawdziwy. Jako taki jest On bowiem Narzędziem Boga, ujawniającym winę lub niewinność podejrzanej. Ofiara przynoszona przez męża, składająca się z mąki, była ofiarą śniedną, tak jak werset 15 w hebrajskim nazywa ją tak dwukrotnie: minchas – ofiara śniedna (z pokarmów). Fakt, że składała się z 1/10 efy mąki (1/10 jest ułamkiem, w którym występuje liczba 10) przedstawia to, że ofiara ta była taka, jaką może złożyć istota natury niższej od Boskiej. Jak już zauważyliśmy, ofiara śniedna jest typem czci i chwały oddawanej Panu. Czcić znaczy służyć, a chwalić znaczy przynosić komuś zaszczyt. Służymy Bogu przez wspieranie Jego planu, a chwalimy Go przez opowiadanie Jego Słowa, co przynosi Mu zaszczyt – wychwala Go – ponieważ objawia Jego wspaniałą mądrość, moc, sprawiedliwość i miłość. Ofiara śniedna przedstawia więc wspieranie przez nas Boskiego planu i głoszenie Boskiego Słowa – służenie prawdzie i jej głoszenie. Mąka jęczmienna reprezentuje więc prawdę udzielaną przez Chrystusa kościołom denominacyjnym i Kościołowi prawdziwemu. Każdemu kościołowi denominacyjnemu Chrystus powierzył szczególną prawdę, by wiernie jej udzielał jako swego szafarstwa. I tak, Kościołowi grekokatolickiemu powierzył doktrynę, że nasz Pan, jako Namiestnik Boga, jest tylko jedną osobą; Kościołowi rzymskokatolickiemu – że jest tylko jeden Kościół; Kościołowi luterańskiemu – doktrynę usprawiedliwienia tylko na podstawie wiary; Kościołowi reformowanemu, prezbiteriańskiemu – doktrynę, że chleb i wino w Wieczerzy Pańskiej