Epifaniczny tom 8 – rozdział 3 – str. 118
Grzesznicy i Nazarejczycy Wieku Ewangelii
reprezentują ciało i krew Chrystusa; Kościołowi baptystycznemu – doktrynę, że chrzczeni, zanurzani, mogą być tylko poświęceni wierzący itd. Doktryny te są pokazane w jęczmiennej mące. Prawda Paruzji i Epifanii jest antytypiczną 1/10 efy mąki jęczmiennej danej prawdziwemu Kościołowi w jego próbie, która została udzielona mu na sześć próbujących doświadczeń – przesiewań – od roku 1874 i która pozostanie z nim w czasie pełnego oddzielania od siebie Kapłanów i Lewitów.
(10) To, że oliwa nie miała być wylewana na mąkę i że nie należało kłaść na nią kadzidła również jest typiczne. Oliwa między innymi przedstawia ducha zrozumienia (Mat. 25:1-12); kadzidło jest typem chwały, cnoty. Zatem złoto, kadzidło i mirra, przyniesione przez mędrców dziecięciu Jezus (Mat. 2:11), przedstawiają fakt, że wierni przynoszą swe ofiarnicze cierpienia (mirrę), swe chwały, zalety (kadzidło) oraz swe Boskie (złoto) nowe stworzenia jako swe najlepsze dary dla Chrystusa. Podobnie, kadzidło kładzione na chlebach pokładnych jest typem chwały, cnoty, owocu Ducha, opartych na Boskim Słowie i rozwijanych w Kapłanach spożywających antytypiczne chleby pokładne – Słowo Boże. Brak oliwy na ofierze śniednej składanej w czasie przeprowadzania próby wskazuje na fakt, że ani kościoły denominacyjne, ani Kościół prawdziwy nie miały ducha zrozumienia co do znaczenia szczególnych doświadczeń związanych z antytypiczną próbą w czasie jej trwania. Brak kadzidła na ofierze śniednej jest typem faktu, że w czasie antytypicznej próby ofiarującemu nie będą przydane żadne nowe ani bardziej rozwinięte zalety. Innymi słowy, w czasie antytypicznej próby w kościołach denominacyjnych ani w Kościele prawdziwym nie nastąpi rozwój wiedzy ani łaski – ich oparciem w całej próbie będzie tylko to, co wcześniej rozwinęły i posiadały. Celem tego było wypróbowanie ich przeszłych dokonań pod kątem