Epifaniczny tom 8 – rozdział 3 – str. 121
Grzesznicy i Nazarejczycy Wieku Ewangelii
przybytku jest typem faktów z historii Kościoła (P 3, roz. II; tom paruzyjny 3 – przypis tł.) związanych z nauką mającą zastosowanie do każdego przypadku. Zmieszanie go z wodą przedstawia fakt, że wraz z przedstawianiem stosownych nauk biblijnych miały być używane fakty z historii Kościoła, by pokazać historię prawdziwej doktryny i właściwych praktyk oraz historię fałszywej doktryny i niewłaściwych praktyk, jako dowodów potwierdzających niewinność lub winę kościoła poddawanego antytypicznej próbie.
(13) Dla podkreślenia, treść słów z wersetu 16, „stawi ją przed Panem”, jest powtórzona w wersecie 18. Przykrycie głowy oznacza, że osoba taka jest poddana. Z tego powodu w czasie zebrań Kościoła siostry noszą nakrycie głowy, by symbolizować to, że jako przedstawicielki Kościoła są poddane braciom jako przedstawicielom Chrystusa, tj. Kościół jest poddany Chrystusowi. Bracia natomiast mają głowy odkryte, by symbolizować to, że jako przedstawiciele Chrystusa nie są poddani siostrom jako przedstawicielkom Kościoła, tj. Chrystus jest Głową Kościoła (1Kor. 11:1-16). Odkrycie głowy przez kobietę poddawaną próbie odpowiednio przedstawia to, co znamy jako fakt mający miejsce w czasie próby – Pan pozwala każdemu postępować tak, jak on chce. Każdy przechodzący próbę rzeczywiście postępuje tak, jak chce, tj. czyni to, do czego pobudzają go dotychczas rozwinięte serce i umysł. W rezultacie ci, którzy rozwinęli samolubne i światowe serce i umysł, spełniają pragnienia swej samowoli; natomiast ci, którzy rozwinęli serce i umysł Pana, spełniają pragnienia Ducha (Gal. 5:16-18). Odkryta głowa winnej kobiety wskazuje zatem na fakt, że w antytypicznej próbie denominacyjne kościoły otrzymały swobodę kierowania się własną wolną wolą, co z powodu rozwiniętego przez nie samolubnego i światowego usposobienia doprowadziło do tego, że w czasie próby przejawiały nauki i praktyki przeciwne umysłowi i sercu Pana.