Epifaniczny tom 8 – rozdział 3 – str. 122
Grzesznicy i Nazarejczycy Wieku Ewangelii
Odsłonięta głowa niewinnej kobiety przedstawia zatem fakt, że w antytypicznej próbie prawdziwy Kościół otrzymał swobodę kierowania się swoją własną wolną wolą, co z powodu rozwiniętego duchowego umysłu i serca pobudziło go do przejawiania w tej próbie nauk i praktyk zgodnych z umysłem i sercem Pana. Historia potwierdza oczywiście, że tak przeciwstawne korzystanie z wolnej woli cechuje kościoły denominacyjne oraz Kościół prawdziwy w czasie antytypicznych prób. Wierzymy, że potwierdza to, iż nasza interpretacja jest biblijna, logiczna i zgodna z faktami.
(14) Werset 18 podaje także, że przed próbą kapłan kładł na rękach kobiety ofiarę śniedną (z pokarmów) – zarówno jako ofiarę pamięci, jak i ofiarę posądzenia. Wskazuje to na myśl, że każdemu kościołowi denominacyjnemu oraz prawdziwemu Kościołowi Paruzji i Epifanii Chrystus dał przed próbą szczególną prawdę do udzielania jej i służenia nią. W czasie próby służy ona jako: (1) przypomnienie przeszłych przywilejów (ofiara pamięci) oraz (2) ujawnienie przeszłego postępowania (ofiara posądzenia). Można to wyraźnie dostrzec w historii każdego denominacyjnego kościoła oraz Kościoła prawdziwego. Na przykład, przed każdym próbującym doświadczeniem Kościół rzymskokatolicki podkreślał doktrynę, że jest tylko jeden Kościół; Kościół luterański przed swymi próbami podkreślał doktrynę usprawiedliwienia tylko przez wiarę itd., a w czasie próby – jako przypomnienie minionych przywilejów i jako ujawnienie minionego postępowania. Podobnie prawdziwy Kościół w czasie Paruzji przed każdą próbą związaną z pięcioma przesiewaniami Paruzji otrzymywał sposobność podkreślania prawdy paruzyjnej, a w czasie próby – jako przypomnienie przeszłych przywilejów oraz jako środek ujawniający przeszłe postępowanie. To samo można powiedzieć o nim w okresie Epifanii na obecnym etapie jego próby. Nieuczynienie tego oznaczałoby przyniesienie antytypicznej