Epifaniczny tom 8 – rozdział 3 – str. 129
Grzesznicy i Nazarejczycy Wieku Ewangelii
(23) Danie przez kapłana kobiecie wody do wypicia (w.24) przedstawia naszego Pana używającego stosownych prawd w taki sposób, by zwrócić na nie uwagę różnych denominacji oraz prawdziwego Kościoła w czasie antytypicznej próby każdego z nich. Przemienienie się tej wody w gorzką w przypadku winnej kobiety jest typem tego, jak prawdy sprzeciwiające się ich błędom w czasie próby stawały się niesmaczne dla kościołów denominacyjnych oraz dla sekt Wielkiej Kompanii w Epifanii.
(24) Zanim jednak kobiecie podano do wypicia wodę (w. 26), kapłan brał z jej rąk ofiarę śniedną (z pokarmów) i obracał ją przed Panem (w. 25), co jest typem tego, jak nasz Pan miał nieprzerwanie (obracać) używać w Boskiej służbie szczególnych prawd, udzielonych kościołom denominacyjnym i Kościołowi prawdziwemu jako ich szafarstwa. Fakt, że denominacje błędnie nauczają niektórych tematów nie oznacza, że Pan nie będzie używał prawd, które one posiadają i których uczą. Używając ich przez długi czas jako Swego rzecznika (Obj. 2:8, 10; 3:16), z konieczności służył On – używał tych nauk – Boskiej sprawie przez udzielanie tych prawd. Obracanie przez kapłana śniednej ofiary kobiety przed Bogiem wskazuje na to, że Pan czynił to długo i właściwie. Przyniesienie jej blisko (dosłowne tłumaczenie; ofiarowana była tylko garść, zob. w. 26) do ołtarza (w. 25) przedstawia naszego Pana pokazującego związek tych nauk z ofiarą za grzech w trakcie ich używania w służeniu interesom Boskiej sprawy. W każdym przypadku antytypy tego wersetu rozpoczynały się przed właściwą próbą – wypiciem wody. Dlatego typ (w. 26) stwierdza, że kapłan wykonywał tę służbę, zanim kobieta piła wodę.
(25) Wzięcie przez kapłana pełnej garści ofiary śniednej (w. 26) jako właściwej pamięci (będącej typem tego zarysu odnośnej prawdy, który zachował się we właściwym stanie i który pomagał w wykazaniu wierności lub niewierności antytypicznej kobiety, z tego powodu nazywanej w typie „ofiarą pamięci”;