Epifaniczny tom 8 – rozdział 3 – str. 136
Grzesznicy i Nazarejczycy Wieku Ewangelii
więc stosownym typem mniej wpływowych – mniej znaczących – sług Kościoła, natomiast Nazarejczyk jest stosownym typem bardziej wpływowych – wybitnych – sług prawdy. Słowo Słowo Nazarejczyk oznacza ktoś odłaczony, poświęcony. Przekład A.R.V. odpowiednio tłumaczy ten werset i wskazuje, że ślub Nazarejczyka był ślubem szczególnym – „złoży szczególny ślub, ślub Nazarejczyka”. Sam ślub sugeruje poświęcenie (Psalm 116:12-14); szczególny ślub oznacza ślub podejmowany tylko przez szczególnych poświęconych, a właśnie to wynika z naszego zrozumienia antytypicznych Nazarejczyków.
(33) Przed rozpoczęciem omawiania wersetu 3 chcemy podkreślić, że po wersecie 2 nie ma już bezpośredniej wzmianki o Nazarejkach, co potwierdza nasze zrozumienie, że mężczyźni wśród Nazarejczyków są typem siedmiu aniołów siedmiu kościołów, tj. Apostołów i tych „drugorzędnych proroków”, którzy byli szczególnym okiem, ustami i ręką Pana. Związek między księgami 4 Mojżeszową i Objawieniem oznacza, że obydwie dotyczą tych samych ogólnych rzeczy. Między innymi ta pierwsza powinna więc podawać pewne szczegóły na temat siedmiu aniołów siedmiu kościołów, co czyni opisując ich typy w 4Moj. 6, po wersecie 2. Chociaż po wersecie 2 nie ma wzmianki o Nazarejczykach płci żeńskiej, powinniśmy rozumieć, że w typie dotyczyły ich te same ogólne zakazy i nakazy co mężczyzn, na co wskazuje związek między wersetami 2 i 3; w związku z tym te same ogólne zakazy i nakazy dotyczą ich antytypów.
(34) Typicznym Nazarejczykom zabronione były trzy rzeczy: (1) spożywanie świeżych lub przetworzonych owoców winnej latorośli (w. 3, 4); (2) ścinanie włosów (w. 5); (3) skalanie się przy umarłych (w. 6-9). Zgodnie z symboliką biblijną te trzy typiczne zakazy bardzo właściwie reprezentują trzy rzeczy zabronione całemu ludowi Bożemu, a szczególnie sługom Kościoła – Apostołom, prorokom, ewangelistom, pasterzom