Epifaniczny tom 8 – rozdział 3 – str. 139
Grzesznicy i Nazarejczycy Wieku Ewangelii
dostępnych dla sług prawdy, tj. używania Biblii do nauczania doktryn, zbijania błędów, naprawiania złego postępowania oraz wychowywania w sprawiedliwości (2Tym. 3:16, 17). Ponieważ te cztery zabronione rzeczy w antytypie są sfałszowaniem czterech rzeczy, do których słudzy prawdy powinni używać Pisma Świętego, oczywiste jest samo przez się, że antytypy wina, mocnego napoju, octu z wina oraz octu z mocnego napoju są zabronione antytypicznym Nazarejczykom – sługom prawdy w Kościele. Gdyby przyjmowali (pili) etyczne, doktrynalne, naprawiające oraz zbijające błędy Babilonu, nie tylko szkodziliby sami sobie, lecz także Kościołowi. Całe kapłaństwo powinno unikać takich błędów, a szczególnie powinni to czynić jego nauczyciele, ponieważ ich przyjęcie i związane z tym ich nauczanie byłoby podwójnie szkodliwe – szkodliwe dla nich samych i dla Kościoła. To, że Pan podał antytypiczne zakazy antytypicznym Nazarejczykom jest oczywiste między innymi z odnośnych napomnień św. Pawła dla Tymoteusza i Tytusa, a także z siedmiu listów naszego Pana do aniołów siedmiu kościołów. Widzimy więc, że te cztery sugerowane antytypy nie są urojonymi interpretacjami ani szalonymi spekulacjami, lecz oczywistymi faktami.
(37) Ostatnie trzy rzeczy zabronione typicznym Nazarejczykom to: sok z winogron oraz świeże i suszone winogrona (rodzynki). Ponieważ wino i mocny napój, a także ich octy i sok są produkowane z winogron, świeżych bądź suszonych, winogrona muszą przedstawiać źródło, z którego pochodzą antytypy tych pięciu rzeczy, tj. zasady, z których wypływają błędy winnicy ziemi. Rozumiemy zatem, że winogrona te reprezentują fałszywe zasady, na których zbudowane są błędy Babilonu. Dla przykładu, ile doktrynalnych, etycznych, zbijających i naprawiających błędów wypłynęło z zasady Babilonu – antytypicznego winogrona – że Kościół otrzymał polecenie