Epifaniczny tom 8 – rozdział 3 – str. 155
Grzesznicy i Nazarejczycy Wieku Ewangelii
To, że ofiara obracania była składana w typie po obcięciu włosów Nazarejczyka doskonale zgadza się z antytypem, ponieważ słudzy prawdy najpierw zaczynają używać swych urzędowych władz (obcinają włosy i palą je pod ofiarą spokojną), zanim mogą ofiarować ciągłą służbę (ofiarę obracania).
(56) Nie tylko Nazarejczyk obracał ofiarę obracania, czynił to także kapłan (w. 20). Ten podwójny udział był możliwy przez podłożenie przez kapłana swych rąk pod ręce Nazarejczyka, podtrzymując, wzmacniając i kontrolując go w czasie obracania. Wiemy, że właśnie tak było w antytypie i dlatego sądzimy, że miało to miejsce w typie. Jest to pokazane w nieco innym symbolu, przez naszego Pana trzymającego w Swej prawej ręce siedem gwiazd (Obj. 1:16, 20; 2:1). W ten sposób nasz Pan, jako Najwyższy Kapłan, pomagał, podtrzymywał, wzmacniał i kontrolował Apostołów oraz niektórych „drugorzędnych proroków” jako Swe specjalne usta, rękę i oko w stosownych okresach Kościoła. Mostek (który zawiera organy do oddychania), używany do obracania, reprezentuje intelektualne zdolności sług prawdy, w których znajduje się Słowo Boże – tchnienie Pana. Udo (błędnie przetłumaczone jako łopatka), używane do podnoszenia, reprezentuje ich zdolności serca, w którym znajdują się zalety Ducha, ponieważ stopy, nogi i uda symbolizują w Biblii postępowanie, charakterystyczne cechy. Obracanie przez kapłana i Nazarejczyka przedstawia ciągłe używanie intelektualnych zdolności sług prawdy w służbie Pana; podnoszenie uda przedstawia zatem podwyższanie łask sług prawdy wobec Boga, w służbie przynoszącej Mu chwałę. Gdy mowa jest o tym, że gotowana łopatka, placek i opłatek należą do kapłana, pokazany jest w tym fakt, że Pan Jezus odczuwa przyjemność i odbiera służbę z potężnych dzieł prawdy dokonywanych przez antytypicznych Nazarejczyków w ich uświęceniu Ducha oraz nadziei uwielbienia. Otrzymanie przez kapłana mostka obracania