LEWICI WIEKU EWANGELII

4Moj. 3; 4

OGÓLNE UWAGI NA TEMAT LEWITÓW WIEKU EWANGELII – GERSZONICI – KEHATYCI – MERARICI – NAKRYWANIE NACZYŃ I SPRZĘTÓW – PYTANIA BEREAŃSKIE

      W poprzednim rozdziale podaliśmy krótką analizę typu i antytypu 4Moj. 1, 2 , 26 . Stwierdziliśmy, że rozdziały te podają typiczną historię organizacji kościoła nominalnego w jego dwunastu ogólnych podziałach denominacyjnych, a rozdział pierwszy traktuje też nieco o Lewitach Wieku Ewangelii – tymczasowo usprawiedliwionych wierzących. Rozdziały te będą też miały antytypy na Epifanię i Tysiąclecie. Liczenie ludzi w ich pokoleniach wydaje się przedstawiać opisywanie denominacji jako takich i wytyczanie ich granic. To, że symbolicznym znaczeniem liczenia jest opisywanie i wytyczanie granic, wydaje się oczywiste z Psalm 48:13: „Okrążcie Syjon; policzcie [opiszcie i wytyczcie granice] wieże jego [główne i najmocniejsze prawdy]”. Z takiego punktu widzenia pierwszych dziesięć rozdziałów 4 Mojżeszowej podaje typiczną historię głównych działań organizacyjnych nominalnego i prawdziwego ludu Bożego w czasie Wieku Ewangelii, a także podczas Paruzji, Epifanii i Tysiąclecia.

      (2) Obecnie pragniemy zbadać w typie i antytypie 4Moj. 3:1-51 w odniesieniu do obrazu Wieku Ewangelii, który jest punktem widzenia Żyd. 3:1-4:3. Obraz paruzyjny (1Kor. 10:1-14), a szczególnie epifaniczny (Mal. 3:2,3), różni się od obrazu Wieku Ewangelii. W obrazie Wieku Ewangelii wszystkie nowe stworzenia były Kapłanami. W czasie Paruzji, która była okresem przejściowym między Wiekiem Ewangelii a Epifanią, bardziej buntownicze nowe stworzenia (widziane z Boskiego,

poprzednia strona – następna strona