Epifaniczny tom 8 – rozdział 2 – str. 31
Lewici Wieku Ewangelii
miał stracić swe prawdziwe stanowisko przed Bogiem. Gdyby więc tymczasowo usprawiedliwiony odważył się pełnić służbę Kapłana, straciłby usprawiedliwienie tymczasowe i w ten sposób przestał być antytypicznym Lewitą, tak jak antytypiczny Izraelita w takim przypadku przestałby być członkiem nominalnego ludu Bożego.
(5) Wersety 11-13 pokazują związek pokolenia Lewiego z Jehową. W pełnym, ożywionym znaczeniu terminów użytych w tym fragmencie, w antytypie ma to zastosowanie do Maluczkiego Stadka i Wielkiej Kompanii – jako antytypicznego pokolenia Lewiego obecnie, a także do Maluczkiego Stadka, Starożytnych Godnych, Wielkiej Kompanii i Młodocianych Godnych – jako antytypicznego pokolenia Lewiego w Tysiącleciu. Lewici, o których tutaj mowa, jako typy w ogólnym znaczeniu mogą być jednak odniesieni także do Lewitów Wieku Ewangelii – tymczasowo usprawiedliwionych, ponieważ są oni tymczasowo pomijani w czasie, kiedy Jehowa niszczy nowe stworzenia (pierworodnych z ludzi) i człowieczeństwo (pierworodnych ze zwierząt) członków klasy wtórej śmierci. Zatem zarówno Maluczkie Stadko, jak i usprawiedliwieni zostali przeznaczeni przez Boga do Jego służby (w. 13). Nie powinniśmy jednak rozumieć, że w antytypie pierworodni zostali pominięci, a poświęceni i tymczasowo usprawiedliwieni wzięci na ich miejsce. W antytypie pierworodni i pokolenie Lewiego tak naprawdę są tymi samymi osobami. Te dwie grupy osób w typach reprezentują jedynie dwa różne aspekty tych samych osób w antytypie. I tak, jesteśmy pierworodnymi z tego punktu widzenia, że wchodzimy do Bożej rodziny przed światem. Antytypicznym pokoleniem Lewiego stajemy się z tego punktu widzenia, że jesteśmy odłączeni dla Boga w związku z dziełem pojednania. Bogu upodobało się wykorzystać dwie wyżej wspomniane grupy typicznych osób do przedstawienia tych dwóch aspektów tych samych jednostek (w. 12).