Epifaniczny tom 8 – rozdział 2 – str. 34
Lewici Wieku Ewangelii
wraz z ich pomocnikami oraz pastorach wraz z ich pomocnikami itp. Powód tego jest następujący: Zostali policzeni wszyscy Lewici od miesiąca wzwyż, ale urzędową służbę mieli przywilej pełnić tylko ci w wieku od 30 do 50 lat (4Moj. 4:3,23,30). Służący Lewici przedstawiają misjonarzy, ewangelistów, pastorów, działaczy świeckich, uczonych, autorów, wykładowców, nauczycieli, redaktorów i wydawców. Usprawiedliwieni, którzy nie byli wystarczająco dojrzali do tych spraw, lecz pomagali swym dojrzałym braciom w ich pracy, są pokazani przez Lewitów poniżej 30 roku życia. Ci usprawiedliwieni, którzy przestali działać jako misjonarze, ewangeliści, pastorzy, działacze świeccy, uczeni, autorzy, wykładowcy, nauczyciele, redaktorzy i wydawcy są pokazani przez tych Lewitów, którzy przekroczyli pięćdziesiąty rok życia i którzy z tego powodu przestali pełnić urzędową służbę Lewitów.
(8) W wersecie 19 podane są cztery dalsze podziały Kehatytów: Amram (wysoki lud), Ishar (oliwa), Hebron (przyjaźń) oraz Uzziel (moc Boga). Lewici Amramici składali się wyłącznie z potomków Mojżesza, ponieważ jedynym innym synem Amrama był Aaron, którego potomkowie zostali kapłanami (1Kron. 23:13-17). Ponieważ kapłani byli wzięci z Kehatytów Amramitów, Kehatyci – jako bliżej spokrewnieni z kapłanami – byli najwyższą z trzech grup Lewitów, natomiast Amramici – jako najbliżsi krewni kapłanów – byli najwyższą grupą wśród Kehatytów, a więc Amramici byli najwyższą grupą wśród Lewitów. Jest to typem faktu, że antytypiczni Amramici Wieku Ewangelii mieli wykonywać służbę bardziej bliską służbie kapłańskiej (niebędącą jednak służbą kapłanów) niż jakiekolwiek inne grupy usprawiedliwionych i że miała ona być bardziej pomocna dla Maluczkiego Stadka niż służba jakiejkolwiek innej grupy usprawiedliwionych.
(9) Amramici składali się z dwóch rodzin: Gerszomitów [forma Gerszom będzie używana na oznaczenie syna Mojżesza,