Epifaniczny tom 8 – rozdział 2 – str. 48
(23) Powyżej zbadaliśmy pokrótce Lewitów Wieku Ewangelii w ich 60 grupach. Grupy te nie oznaczają stałych jednostek jako takich, lecz określają grupy pracowników według charakteru ich pracy. Jeśli chodzi o jednostki, ktoś przez pewien czas może działać w jednej grupie, a następnie w innej. W tym samym czasie może nawet działać w kilku z tych grup. Jako przykład możemy przytoczyć dra Edwarda Robinsona, który jest powszechnie uważany za największego amerykańskiego biblistę ostatniego wieku. Jako leksykograf greki i hebrajskiego pracował jako Kehatyta Amramita. Gdy przygotowywał swoją Harmonię Ewangelii i pracował nad egzegezą, działał jako Kehatyta Isharyta. Jako pisarz Słownika Biblii oraz piszący na temat biblijnej starożytności i geografii, działał jako Kehatyta Hebronita. Gdy pisał w swym czasopiśmie na tematy doktrynalne, działał jako Kehatyta Uzzielita. Jako kaznodzieja był Gerszonitą Libnitą lub Szimeitą, zależnie od tego, czy głosił dla ludzi nieusprawiedliwionych, czy usprawiedliwionych. Jako redaktor i tłumacz teologicznych dzieł innych autorów funkcjonował jako Merarita Machlita. Zatem grupa, z którą w danym czasie współpracował, zależała od charakteru jego pracy w tym konkretnym czasie. Wielu Lewitów Wieku Ewangelii rozpoczynało swe urzędowe kariery jako pastorzy, co otwierało im możliwości prowadzenia pracy ewangelizacyjnej jako antytypicznych Libnitów oraz pracy duszpasterskiej jako antytypicznych Szimeitów. Później, przez swe prace badawcze, niektórzy z nich kwalifikowalii się do pracy Kehatytów, którą w odpowiednim czasie podejmowali. Prawdę mówiąc, był to normalny tryb działania tych Lewitów, którzy stawali się antytypicznymi Kehatytami. Widzimy więc, że typiczne grupy lewickie na Wiek Ewangelii nie reprezentują stałych jednostek w stałych antytypicznych lewickich podziałach i grupach; reprezentują oni raczej grupy pracowników zależnie od charakteru prowadzonej działalności. Czas pokaże, czy